Φίλοι μου, λόγω προβλημάτων, αναγκάστηκα να δημιουργήσω ένα νέο τόπο να βρισκόμαστε, να τα λέμε και να περνάμε καλά. Από εδώ και πέρα σας προσκαλώ στο:
http://hlaggamou.blogspot.com
Η ΛΑΓΚΑ ΜΟΥ
ΣΑς ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ!!!!!
Γεια σας.
Lagga our village/ Η Λάγκα το χωριό μας
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΟΠΟΣ ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ, ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΚΑΙ Ο, ΤΙ ΑΛΛΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΓΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΛΑΓΚΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ.
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Καλησπέρα φίλοι μου. Επί τέλους τα ξαναλέμε. Φταίει στα σίγουρα η δικιά μου κούραση λόγω γιορτής πίτας. Αυτό είναι γεγονός κ;ι όχι δικαιολογία. Το αποτέλεσμα ήταν να μην μπορώ να ασχοληθώ όπως πρέπει με τον blogger, γιατί άλλαξαν πολλά πράγματα και δεν τα έχω εντοπίσει ακόμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορώ να φορτώσω άλλες εικόνες, οπότε και η δουλειά μας δεν γίνεται. Μόλις τώρα νομίζω ότι βρήκα άκρη, αλλά πρέπει να το ψάξω ακόμα λίγο. Ελπίζω αύριο να τα καταφέρω, και να σας ενημερώσω σχετικά, διαφορετικά πρέπει να δω τι άλλο μπορώ να κάνω. Σας υπόσχομαι ότι θα λυθεί το πρόβλημα λίαν συντόμως.
Ευχαριστώ για την κατανόησή σας, και θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Καλή συνέχεια να έχετε φίλοι μου.
Ευχαριστώ για την κατανόησή σας, και θα τα ξαναπούμε σύντομα.
Καλή συνέχεια να έχετε φίλοι μου.
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΒΟΥΝΙΑΣΙ
Καλημέρα φίλοι μου. Σήμερα θα σας αφηγηθώ με εικόνες όπως πάντα τις περιπέτειες τεσσάρων ατρόμητων νέων του χωριού μας. Την Κυριακή το πρωί λοιπόν, κατόπιν συνεννόησης, αποφάσισαν να πάνε για ψάρεμα, στο Βουνιάσι, στον Καζανάκο. Και μάλιστα ε τον παραδοσιακό τρόπο της βαριοπούλας. Ξέρετε, αυτόν τον τρόπο που με την βαριοπούλα χτυπάνε τις πέτρες και τα ψάρια ζαλισμένα βγαίνουν στον αφρό της θάλασσας- συγγνώμη στην επιφάνεια του νερού θέλω να πω. Πρωί- πρωί στις 9:00 την Κυριακή ξεκίνησαν από την γέφυρα της Βίτσιστας να ανεβούν το ποτάμι, και όπου βρουν πρόσφορο λάκκο να ψαρέψουν. Έτσι κι έγινε. Δείτε τι αντιμετώπισαν στη διαδρομή τους:
Τέτοια είναι τα ψάρια που πιάστηκαν. Ξέρει κανείς τι είδος είναι;
Ο Ευρυπίδης Σαμαράς μπροστά από μια πηγή δημιουργεί μια αυτοσχέδια βρύση για να τρέξει πιο εύκολα το νερό και να ξεδιψάσει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου. Άλλη μια χρήση της μπαρμπούτας.
Στη βρύση στα Καγκέλια.
Βουνιάσι.
Η κάθοδος των τεσσάρων. (ο τέταρτος είναι ο φωτογράφος)
Ο Λάκκος και το Ζωνάρι απέναντι απ' τη βρύση στα Καγκέλια.
Ο Ευρυπίδης Σαμαράς και ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου μπροστά στα απομεινάρια των πετρών της ξύλινης γέφυρας που περνούσαν για το Νεστόριο.
Η άλλη βάση του γεφυριού.
...και η βαριοπούλα παίρνει φωτιά...
Ανδρέας και Ευριπίδης Σαμαράς, και Παναγιώτης Παπαϊωάννου. Η χειρωνακτική εργασία ανοίγει την όρεξη. Καλή σας χώνεψη!
Ο πιο μικρός νέος είναι ο Παναγιώτης Σιδόπουλος που μυήθηκε στο ψάρεμα με βαριοπούλα. Έκανε και τις βούτες του στον Καζανάκο.
Δεν είναι αληθινός νεραϊδότοπος αυτό το μέρος; Βγαλμένο από τα παραμύθια.
Σας εύχομαι πολλές- πολλές τέτοιες εκδρομές. Σε όλους μας το εύχομαι και ζηλεύω που δυστυχώς δεν μπόρεσα να συμμετέχω σ' αυτήν. Την επόμενη φορά. Όμως δεν πειράζει. Καλές είναι και οι φωτογραφίες.
Ελπίζω φίλοι μου να ψυχαγωγηθήκατε και σήμερα στη Λάγκα. Καλή συνέχεια να έχετε.
Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011
ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΛΑΓΚΑ
Καλημέρα φίλοι μου. Χθες σας έδειξα την βόλτα μου στα Όντρια. Υπέροχη βόλτα. Όμως η μέρα δεν τελείωσε εκεί. Το βράδυ στο καφενείο του χωριού ήταν η όμορφη κατάληξη της όμορφης μέρας. Το χωριό γεμάτο κόσμο που βγήκε για να συναντήσει ο ένας τον άλλον και να ανταλλάξουν τις απόψεις τους για τα πάντα. Δείτε λοιπόν τον κόσμο εν μέσω φαγοποτιού:
Μέσα στο καφενείο το μπουρλότ έχει πάρει φωτιά.
Έξω από αυτό οι συζητήσεις έχουν πάρει φωτιά. Εδώ λύνονται όλα τα προβλήματα.
Να από πότε μαθαίνουν τα παιδιά να παίζουν χαρτιά στη Λάγκα.
Τα τραπέζια άρχισαν να ετοιμάζονται. Βέβαια το φαγοπότι επιβάλλεται μετά από τόσο κουραστικές συζητήσεις και χαρτοπαίγνια.
Όλα τα τραπέζια είναι γεμάτα με παιδιά κάθε ηλικίας.
Η Δήμητρα η "καφετζού" μας επιβλέπει την κατάσταση.
Και οι "γκλιτσάτοι" (με γκλίτσες) του χωριού μας.
Πολλά παιδάκια στο χωριό. Τι ανέλπιστη χαρά να τα βλέπεις να τρέχουν εδώ κι εκεί και οι φωνούλες τους να αντηχούν!
Είναι τόσα που για να συνεννοηθούν χρειάστηκε κάποιος (ο Αποστόλης Ζιάκας) να κάνει τον τροχονόμο.
Στην υγειά σας!
Ξανά στην υγειά σας! Εμείς τρώμε και πίνουμε, εσείς χορταίνετε και ξεδιψάτε. Ευφρανθείτε!
Αυτή ήταν η όμορφη βραδιά μας φίλοι μου. Ελπίζω να έρθουν πολλές ακόμα παρόμοιες. Καλή συνέχεια να έχετε.
Κυριακή 21 Αυγούστου 2011
ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΑ ΟΝΤΡΙΑ
Καλησπέρα φίλοι μου. Ή μάλλον καλημέρα γιατί εδώ είναι περασμένα μεσάνυχτα. Όμως δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι αύριο για να σας δώσω τις εικόνες που είδα χθες το απόγευμα. Στις 5:30 αποφασίσαμε με τον πατέρα μου ότι δεν ήταν δυνατόν να αφήσουμε ανεκμετάλλευτο ένα καλοκαιρινό απόγευμα και να μην αρπάξουμε τη ευκαιρία να επισκεφτούμε τα Όντρια. Πιθανότατα φέτος δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να το κάνουμε. Έτσι κι έγινε. Πήραμε το αυτοκίνητο και βγήκαμε ως το Ούσι. Από και πέρα με τα πόδια πήγαμε ως το Ζωνάρι. Όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Σας αφιερώνω τις μαγευτικές εικόνες:
Τέλος πάντων, ήταν νύχτα και ξημέρωσε. Ώσπου να ¨φορτώσει τις φωτογραφίες ήρθε η επόμενη μέρα. Εσείς όμως απολαύστε:
Το οροπέδιο πέρα από το Ούσι.
Αυτήν την βελανιδιά βάλαμε ως σημαδούρα για τον δρόμο, επειδή είναι πολύ εύκολο να χαθείς. ...και για λίγο χαθήκαμε στην επιστροφή.
Αρχίζει και φαίνεται ο ορίζοντας. Να η Κοτύλη στο βάθος.
Να η Λάγκα στο βάθος.
Η αριστερή άκρη του Ζωναρίου.
Παντού σημάδια σκαψίματος από ζώα. Είτε είναι αρκούδες, είτε αγριογούρουνα. Ψάχνουν για ρίζες ή μυρμήγκια.
Η δεξιά άκρη του Ζωναρίου.
Το "τσίπι", ο μυτερός βράχος που σηματοδοτεί το μονοπάτι για το Ζωνάρι.
Και επιτέλους να η αρχή του.
Και φέτος η Λάγκα από το Ζωνάρι.
Και πάλι το μέρος σκαμμένο από αρκούδες.
Και άλλο σκάψιμο.
Παρόλο που είναι φθινοπωρινοί, οι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς έκαναν κι όλας την εμφάνισή τους. Από τις πιο πλήρεις τροφές στον κόσμο σε βιταμίνη C.
Το τσάι ακόμα ζει.
Στον δρόμο της επιστροφής.
Η Λάγκα σε κορνίζα της φύσης.
Χαθήκαμε...
Ακόμα χαμένοι είμαστε... Ευτυχώς γιατί μπορέσαμε και απολαύσαμε περισσότερη ομορφιά.
Βρεθήκαμε.
Το Ούσι με τις καλύβες και τα μαντριά του.
Η παλιά κουπάνα, βρύση για τα ζώα. Φυσικά και δεν έχει νερό τώρα.
Στο δρόμο για το Κρυονέρι πλέον, θα χωράφια θερίζονται. Το θέρος πήγε τόσο πίσω με τον άσχημο καιρό που έκανε αυτούς τους μήνες.
Φίλοι μου, σας εύχομαι καλή ξεκούραση από την εκδρομή. Τα ξαναλέμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)