ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Καλημέρα φίλοι μου. Σήμερα, μετά από καιρό απουσίας, αποφάσισα να σας μιλήσω λίγο για ένα βότανο του τόπου μας, το τσάι του βουνού. Το γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά, και γι' αυτό αυτήν την εποχή ξεχυνόμαστε σε πλαγιές και βουνά για να το βρούμε και να το μαζέψουμε. Μετά να το ξεράνουμε και να το φυλάξουμε για τον χειμώνα, που θα μας ζεστάνει τις κρύες μέρες και θα καταπραΰνει τον πονεμένο μας λαιμό, μέσα σε μια καυτή κούπα που θα έχει αφήσει όλη την σοφία της φύσης για εμάς. 

Το τσάι του βουνού λοιπόν είναι το εξής:

Sideritis raeseri: (Boiss & heldz.) Είναι πολυετής πόα, ύψους μέχρι 40 εκ. Ο βλαστός είναι λεπτός, χνοώδης, απλός και σπάνια διακλαδισμένος, λίγο ξυλώδης στη βάση. Τα κατώτερα φύλλα είναι έμμισχα και τα ανώτερα άμισχα λογχοειδή, λίγο πριονωτά με άσπρο χνούδι, και άνθη έντονα κίτρινα στις ακραίες ταξιανθίες. Ευδοκιμεί σε ορεινές περιοχές και σε χωράφια ασβεστούχα, πετρώδη, μέτριας γονιμότητας, ξηρικά.    

      Κοινό χαρακτηριστικό γενικά του γένους Sideritis L. είναι ότι πρόκειται για φυτά ιδιαίτερα προσαρμοσμένα για να επιβιώνουν σε απόκρημνες βραχώδεις περιοχές με υψόμετρο άνω των 1000 μέτρων. Τα είδη αυτά είνα ιδιαίτερα ανθεκτικά στην ξηρασία και στις χαμηλές θερμοκρασίες. Δεν απαιτούν πλούσια εδάφη και προτιμούν θέσεις, με ελαφρό έδαφος όχι ιδιαίτερα βαθύ, όχι συνεκτικό, με άφθονο ήλιο.  Συναντώνται ιδιαίτερα σε σχισμές βράχων όπου ελάχιστα είδη  φυτών θα μπορούσαν να επιβιώσουν.

Τον σιδερίτη τον αναφέρει ο Θεόφραστος (372-287 π.Χ) ενώ ο Π. Γεννάδιος γράφει ότι ο σιδερίτης ονομάστηκε έτσι από τον Διοσκουρίδη λόγω της ικανότητάς του να θεραπεύει πληγές από σιδερένια αντικείμενα ή κατ’ άλλους, από τα δόντια που έχει ο κάλυκας του άνθους που μοιάζουν με αιχμή λόγχης. Υπάρχει όμως και η εκδοχή, η ονομασία να προέρχεται λόγω την μεγάλης ποσότητας σιδήρου που περιέχει το έγχυμα του βοτάνου.

Άνθιση– συλλογή– χρησιμοποιούμενα μέρη.

Το βότανο ανθίζει από το τέλος Ιουνίου μέχρι το τέλος Ιουλίου. Συλλέγεται κατά την διάρκεια της ανθοφορίας του και για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα επίγεια τμήματα.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις.

 To τσάι του βουνού δρα ως αντιφλεγμονώδες, βακτηριοστατικό, αντιοξειδωτικό, αντιμικροβιακό, ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό. Έρευνες τα τελευταία χρόνια αναφέρουν ότι δρα εναντίον της οστεοπόρωσης και του καρκίνου.
Βοηθά το πεπτικό σύστημα και δρα εναντίον των κρυολογημάτων. Είναι θερμαντικό, τονωτικό, διουρητικό και αποτοξινωτικό. Χρησιμοποιείται για τα κρυολογήματα και τις παθήσεις του αναπνευστικού καθώς επίσης για τις παθήσεις του ουροποιητικού λόγω της διουρητικής της δράσης. Αν προσθέσουμε στο αφέψημα ξυλαράκια κανέλλας και μέλι έχουμε ένα άριστο μαλακτικό και αντισηπτικό για τον βήχα. Πιστεύεται τέλος ότι είναι ευεργετικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς.

Παρασκευή και δοσολογία.

Παρασκευάζεται ως αφέψημα. Το βράζουμε για 4 περίπου λεπτά και συνδυάζεται άριστα με την μαντζουράνα.

Προφυλάξεις:
Δεν έχει αναφερθεί καμία παρενέργεια σε περίπτωση υπερδοσολογίας.

Και ας κρατήσουμε στο βάθος του μυαλού μας όταν βγαίνουμε να μαζέψουμε βότανα ή ότιδήποτε άλλο από τη φύση: να δείχνουμε τον απαιτούμενο σεβασμό και να μην κακοποιούμε ούτε τα φυτά, ούτε τα ζώα. Να παίρνουμε από το περιβάλλον μόνο ότι χρειαζόμαστε και να μην καταστρέφουμε οτιδήποτε άλλο. Για να έχει η φύση να μας δίνει για πολλά- πολλά χρόνια ακόμα.

Καλή συνέχεια να έχετε φίλοι μου. Εις το επανιδείν.