Η ΛΑΓΚΑ ΤΟΝ ΑΗ- ΓΙΩΡΓΗ

Καλημέρα φίλοι μου. Όπως σας υποσχέθηκα τις προάλλες, σήμερα θα συμπληρώσουμε την πασχαλινή βόλτα στη Λάγκα, γιατί όπως και να το κάνουμε έρχονται καινούριες. Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ας ξεκινήσουμε:

Γλυκοχαράζει. Ο ήλιος βγαίνει μέσα από την πρωινή δροσιά. Τι θέαμα. Και μάλιστα όταν ο ήλιος βγαίνει από τα Όντρια και κρατάς μια κούπα μυρωδάτο καφέ στο χέρι. Καλημέρα σου γνέφει.

Η πλακαριά με τις πολλές κρανιές. Από εκεί μαζεύω κράνια. Πολύ νόστιμο το ποτό τους. Κάποια στιγμή θα σας δώσω την συνταγή. Εξάλλου, ώσπου να γίνουν οι καρποί χρειάζονται ακόμη κάμποσοι μήνες.

Η Τούμπα από την πλακαριά.

Ο Αριστείδης Ζούκης (Τζούβας) παίζει με ένα μωρό κατσικάκι. 

Και να σας συστήσω τον Σουβλιστό. Μου είπε να τον βαφτίσω, και επειδή είπε ότι θα τον ψήσει τον Άι- Κωνσταντίνο, τον ονόμασα Σουβλιστό. Του σύστησα άμα έχει μυαλό στο κεφάλι του να φύγει όσο είναι καιρός, αλλά ο Σουβλιστός μάλλον δεν έχει μυαλό. Ας πρόσεχε.

Και η μαμά του βόσκει αμέριμνη.

Στη συνέχεια του δρόμου μας, μια οβίδα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έκανε την εμφάνισή της.

Ο πολυμήχανος (και μέσα σ' όλα τα άλλα πυροτεχνουργός) Βαγγέλης πάει να την ξεθάψει. Εγώ κρύβομαι καλού κακού πίσω από ένα βράχο. Βλέπετε τι βγάζει το παπαγιαννέικο;

Ευτυχώς για όλους μας ήταν άδεια. Μόνο που ζύγιζε έναν τόνο. Και έχουμε δρόμο μπροστά μας.

Βρισκόμαστε απέναντι από τον Άι- Λιά. Και είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που είναι το ρέμα ανάμεσά μας, γιατί αν μεγεθύνετε την εικόνα και προσέξετε στο κέντρο της, θα δείτε ένα κοπάδι αγριογούρουνα. τρέχει αλαφιασμένο γιατί μάλλον τα τρομάξαμε με τον θόρυβο που κάναμε. Είναι έξι τα μεγάλα και αν προσπαθήσετε πολύ στην επόμενη φωτογραφία μπορείτε να διακρίνεται και καμιά ντουζίνα μικρά.

Θέα των Οντρίων από την Τούμπα.

Και προς τον Αι- Λιά.

Και μια φίλη μας καλωσόρισε στο λημέρι της. Πήρε και πόζα για να βγει καλύτερη φωτογραφία. Δεν μας φοβόταν καθόλου.

Άποψη του χωριού από το Δρόμου προς τον Βράχο. Είναι αργά το απόγευμα και ο ήλιος πλέον κοντεύει να δύσει. Καλή ξεκούραση να έχει.

Αυτά για σήμερα φίλοι μου. Αύριο με περισσότερα νέα γιατί είναι και Πρωτομαγιά. Με το καλό να γιορτάσουμε τον ερχομό του Μάη. Γεια σας.

ΛΑΓΓΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΑΛΛΗ ΜΙΑ)

Καλησπέρα φίλοι μου. Χαίρομαι που ακόμα μια μέρα είστε όλοι καλά. Ξέρω ότι σας υποσχέθηκα να σας δείξω το τέλος της πασχαλιάτικης βόλτας στα βουνά της Λάγκας, αλλά κάποιοι λόγοι το καθιστούν αδύνατο σήμερα. Όμως, αύριο πρωί, πρωί θα το κάνω. Θα δείτε ότι αξίζει τον κόπο. Οπότε, για σήμερα σας έχω μια ακόμα λαγκιώτικη ιστορία. Από αυτές που ακούω συχνά, και μάλιστα την άκουσα και μέσα στο Πάσχα. Ας την θυμηθούμε λοιπόν:

Π ό σ η    δ ι α φ ο ρ ά    ύ ψ ο υ ς    π ι α;

Οι Λαγγιώτες είναι- μάλλον ήταν κατά γενική ομολογία, ε, όχι τόσο ψηλού αναστήματος. Μάλλον μεσαίου και κάτι λιγότερο. Ήταν κοινό μυστικό και όποιος έβρισκε ευκαιρία καυτηρίαζε το γεγονός με όποιον τρόπο μπορούσε.

Από την άλλη πλευρά, οι κάτοικοι της Κοτύλης ήταν πάντα ψηλοί άνθρωποι. Και ήταν περήφανοι για το γεγονός.

Κάποτε μάλιστα, ένας από αυτούς καθόταν πολύ κοντά στο τζάκι γιατί κρύωνε πολύ. Καταχείμωνο βλέπετε. Είχε απλώσει τα πόδια του και πυρώνονταν στη φωτιά.

Και όταν η γυναίκα του, του έκανε την παρατήρηση ότι είναι πολύ κοντά στη φωτιά και θα καεί, αυτός απάντησε:

«Δεν πειράζει βρε γυναίκα. Πάντως όσο και να καώ ίσα μ’ έναν Λαγγιώτη θα μείνω όπως και να’ χει!»

Δεν ξέρω πως είναι δυνατόν μια ράτσα (ή ό, τι άλλο θέλετε) ανθρώπων να έχει όλη τέτοια γονίδια, αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι οι νεότερες γενιές λαγκιωτών γίνονται όλο και ψηλότερες. Θέλετε η καλύτερη διατροφή, τα όχι τόσο ισχυρά λαγκιώτικα γονίδια, αφού υπήρξαν επιμιξίες, πάντως είναι γεγονός ότι αυτό το θέμα διορθώνεται. Οι περισσότεροι είμαστε ζωντανά παραδείγματα. Εγώ βέβαια εξαιρούμαι. Ούτε στο 1, 60μ δεν φτάνω, αλλά τέλος πάντων, ας μην ξύνω πληγές. Πάντως, όπως βλέπετε από τα παραπάνω, το φοβερό και τρομερό λαγκιώτικο ύψος έχει μείνει παροιμιώδες. 

Καλή συνέχεια να έχετε.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Καλημέρα φίλοι μου. Για άλλη μια φορά ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Αισίως πέρασε και η Ανάσταση. Και ο Άη- Γιώργης. τώρα, τα κεφάλια μέσα και αρχίζουμε πάλι δουλειά. Ευτυχώς έχουμε να περιμένουμε την Κυριακή που είναι Πρωτομαγιά, οπότε θα έχουμε άλλη μια ευκαιρία για εξόρμηση στη φύση και σούβλισμα του οβελία. (Τα καημένα, τι τραβούν κάθε χρόνο).

Στη Λάγκα λοιπόν κάθε γειτονιά είχε και το αρνί της. Πάρτε μια ιδέα του τι έγινε:

Εμείς δεν είχαμε κοκορέτσι. Όμως επειδή γύρισα όλο το χωριό και ευχήθηκα σε όλους ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, τσίμπησα από όλους και λίγο κοκορετσάκι. Και από ένα κόκκινο αυγό. Λίγο από δω, λίγο από κει, κόντεψα στο τέλος να σκάσω. Για να μην αναφέρω την χοληστερίνη. Τα τυχερά του επαγγέλματος, βλέπετε.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι όλοι, μα όλοι, επειδή πλέον ξέρουν ότι όταν βγάζω φωτογραφίες είναι για να τις δείτε εσείς, σας στέλνουν την αγάπη τους, τους χαιρετισμούς και τις ευχές τους. 

Ευτυχώς η Λάγκα γέμισε από φωνές μικρών και μεγάλων. Από κάθε σπίτι ακούγονταν γέλια και μουσική. Η μουσική πήγαινε ανάλογα τους ψήστες, ηπειρώτικη, σύγχρονη, κα. 

Το χωριό είχε κόσμο. Ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό. γεμίσαμε ευχές από παντού. Και κυρίως από νέους, που δεν τους βλέπουμε συχνά. 

Η Λάγκα φόρεσε τα γιορτινά της και περίμενε τον κόσμο να έρθει. Είναι πανέμορφη, μέσα και έξω από το χωριό.

Όσοι χάσατε την Πασχαλιά, ελάτε την Πρωτομαγιά στο χωριό. Δεν θα πάει ο χρόνος σας χαμένος. Όλοι πέρασαν καλά. Και έμειναν ενθουσιασμένοι από το περιβάλλον της. Δικοί μας, χωριανοί εννοώ, και ξένοι, επισκέπτες, δηλαδή. 

Από αύριο, θα αρχίσω να σας δείχνω την περιήγηση που έκανα στα γύρω βουνά και τα ξωκλήσια του χωριού. Θα δείτε πολλά πράγματα που δεν τα περιμένατε. Να είστε σίγουροι γι' αυτό. Θα περάσουμε καλά. 

Εις το επανιδείν φίλοι μου.

ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

Καλημέρα σας φίλοι μου. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Σήμερα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Η πίστη μας αγάλλεται. Η Φύση γιορτάζει. Η ανθρωπότητα δοξάζει τον Κύριο και Θεό μας, που με το Μαρτύριό Του και την Θεία Του Ανάσταση, νίκησε τον θάνατο και έφερε πάλι την ελπίδα στο μυαλό και την καρδιά της ανθρωπότητας.

Η Λάγκα γιορτάζει. Έχει βάλει τα καλά της και σας περιμένει να γιορτάσουμε όλοι μαζί την ξεχωριστή τούτη μέρα. Επειδή τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια, δείτε το χωριό μας πως είναι αυτόν τον καιρό:

Στο βάθος διακρίνεται το Άργος Ορεστικό. Υπέροχη θέα και τεράστια προοπτική. 

Τα Τζαντήρια και αριστερά στη μέση της εικόνας ο δρόμος για τον Άγιο Κωνσταντίνο.

Ο Νέος Οικισμός με νέα σπίτια. Ελπίδες για τον τόπο μας.

Άνθισαν και φέτος το σταφύλι του κούκου, το ορνιθόγαλα και το βατράχιο.

Στα λιβάδια της Λάγκας.

Άποψη των Οντρίων με τις ανθισμένες κερασιές.

Η Λάγκα μας περιμένει.

Ο Νέος Οικισμός.

Ένας νέος του χωριού (ο ξάδελφός μου ο Βαγγέλης) μόλις ήρθε και μας προσφέρει λουλούδια του αγρού. Είδατε πόσο φιλόξενοι άνθρωποι είμαστε; Ελάτε και δεν θα το μετανιώσετε.

Αναγνωρίζετε παπαγιαννέικη φαλάκρα; Είμαι σίγουρη πως ναι. Φώτισε ο τόπος.

Κάποιο κακόμοιρο ζώο έγινε βορά άλλων, μεγαλύτερων και ό, τι απέμεινε από αυτό είναι ένα κέρατο στην άκρη ενός αγροτικού δρόμου. Αυτά έχει η ζωή, αρκεί να μην είμαστε εμείς στη θέση αυτού του κακόμοιρου ζώου.

Μια παλιά γραφική καλύβα στον κάτω μαχαλά.

George Tzobanos, η πόρτα του σπιτιού σου. Μου είπε να σου δώσω χαιρετίσματα.

Αυτά ήταν το δώρο μου για εσάς σήμερα. Με περιμένουν να ψήσουμε τον οβελία, οπότε σας αφήνω προς το παρόν. Θα επανέλθω με περισσότερες ευχές και εικόνες. Είμαι σίγουρη. Εις το επανιδείν φίλοι μου και πάλι ΧΡΟΝΙ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!