ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ (ΚΙ ΑΛΛΗ)

Γεια σας φίλοι μου. Πως σας βρίσκω σήμερα; Ελπίζω όλους καλά. Μαθαίνω ότι ο καιρός πάλι κάνει νούμερα. Μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση για φέτος, ότι το καλοκαίρι θα είναι πολύ ανοιξιάτικο. Έτσι κι αλλιώς, ό, τι θέλει ο καιρός αυτό θα κάνει. Οπότε ας το απολαύσουμε. 

Θέλω νας σας θυμίσω και κάποιες άλλες καινούριες/ παλιές λέξεις του χωριού. Λέω καινούριες γιατί τις μαθαίνω τώρα- οι άνθρωποι εδώ είναι ανεξάντλητη πηγή λεξιλογίου- και βεβαίως παλιές γιατί είναι παμπάλαιες. Οπότε ήρθε και η ώρα της λύσης του χθεσινού κουίζ.

Μαυρικουνιάρα. Κακομοίρα. 

Τακίμι. Σκευή, οργανοπαικτικό συγκρότημα, ξύλινη πίπα. (takim) 

Ταμάμ. Πλήρης, σωστός, μόλις, ίσια- ίσια. (tamam) 

Ταμαχκιαρλίκι. Πλεονεξία, απληστία, φιλαργυρία. (tamhkarlik) 

Ταμπλάς. Αποπληξία. (damla) 

Μαλαγάω. Καλοπιάνω. Μαλαγάνας: αυτός που καταφέρνει να κάνει αυτό που θέλει με καλοπιάσματα και κόλπα.

Μαλάθα. Μικρό πλεκτό καλαθάκι εύκαμπτο. 

Μάλαυτα. Κάλεσε τα πρόβατα να έρθουν σε εσένα (μαυλώ). 

Μαλιώτο. Η κάπα. (από μαλλί) 

Ξένα (τα). Ξενιτειά. 

Ξένω. Επεξεργάζομαι το μαλλί ώστε να το ξεμπερδέψω και να το μετατρέψω σε ίνες για κουβάρισμα. 

Ξεπαστρέβω. Καθαρίζω, πετάω κάθε άσχημο. 

Ξεσυνερίζομαι. Λαμβάνω υπόψη μου σοβαρά, ανταγωνίζομαι. 

Ξεσυρνώ. Αποκόβω, σέρνομαι. 

Ραβανί. Σιροπιαστό γλυκό. (revani) 

Ραγιάς. Υποτελής, μη μουσουλμάνος της Τουρκίας. (raya) 

Ραμαζάνι. Μήνας νηστείας των μουσουλμάνων. (Ramazan, Ramadan) 

Ρεφενές. Έρανος, αναλογία σε κοινή δαπάνη. 

Ψαχουλεύω. Ψάχνω. 
Βατσινιά. Τα βάτα. 

Βγαίνω έξω, μ’ έβγαλε έξω. Πήγα στη τουαλέτα. 

Βγένω. Ευγενία.

Αυτά για σήμερα φίλοι μου. Καλή συνέχεια να έχετε. 

  

ΚΟΥΙΖ

Καλημέρα φίλοι μου. Έχω λίγες μέρες να σας μιλήσω. Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Σήμερα μάλλον θα είμαι πολύ σύντομη. Σας έχω ένα μικρό κουίζ. Έχω μάθει μια πολύ παλιά λαγκιώτικη λέξη, και θέλω να δω αν την γνωρίζετε κι εσείς. Και βεβαίως αν μπορείτε να μου δώσετε μια κατάλληλη εξήγηση.
Τι θα πει : ΜΑΥΡΙΚΟΥΝΙΑΡΑ;
Αν σας έδωσα τροφή για σκέψη χαίρομαι γι' αυτό. Και αν μου δώσετε και κάποια απάντηση, ακόμα καλύτερα. Περιμένω με αγωνία. Καλή συνέχεια να έχετε.

ΑΙ- ΓΙΑΝΝΗΣ/ ΚΛΗΔΩΝΑΣ

Καλημέρα φίλοι μου. Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Μεγάλη μέρα αύριο. Πάντα γιορτάζονταν με τιμές και έθιμα σε όλη την Ελλάδα. Ήταν η γιορτή του Κλήδωνα. Χαρά και γιορτή σε συνεργασία με την φύση.  Στην υπόλοιπη Ελλάδα ήταν η μέρα που τα νεαρά κορίτσια έφερναν στο σπίτι το αμίλητο νερό. Όχι στη Λάγκα όμως. Το τραγουδούσαν σ' όλο το δρόμο ως το σπίτι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δείτε πως έχουν: 

Κ Λ Η Δ Ω Ν Α Σ

Είναι ένα αρχαιοελληνικό έθιμο. Αυτό και μόνο δείχνει ότι οι ρίζες του χάνονται στο πέρασμα των αιώνων. Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και του οποίου η πρώτη γραπτή περιγραφή ανέρχεται στους βυζαντινούς χρόνους.

Ο «Κλήδωνας» είναι μια λαϊκή μαντική διαδικασία, από τις πιο τελετουργικές όλων των παραδόσεων του τόπου μας, σύμφωνα με τον οποίο αποκαλύπτεται στις άγαμες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου.

Η ίδια η λέξη υπάρχει από την εποχή του Ομήρου, «κλήδων» ονομαζόταν ο προγνωστικός ήχος, και κατ' επέκταση το άκουσμα σιωνισμού ή προφητείας, ο συνδυασμός τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων ή πράξεων κατά τη διάρκεια μαντικής τελετής, στον οποίο αποδιδόταν προφητική σημασία.

Λάβαινε χώρα την ημέρα του Αγίου Ιωάννη, στις 24 Ιουνίου. Ανήμερα λοιπόν του Άι- Γιάννη πρωί- πρωί, τα μικρά και μεγάλα κορίτσια έβγαιναν από το σπίτι με τα γκιούμια στο χέρι. Πήγαιναν στις βρύσες του χωριού, στον Πάνω ή στον Πέρα μαχαλά, για να φέρουν νερό στο σπίτι. Όταν έφταναν στη βρύση, πρώτα δροσίζονταν οι ίδιες βρέχοντας το πρόσωπο και τα μαλλιά τους με το τρεχούμενο νερό. Αφού γέμιζαν το γκιούμι με νερό, έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής. Έπειτα πήγαιναν και μάζευαν γιαννάκια.

Αυτή η διαδικασία γινόταν με τη συνοδεία ενός αυτοσχέδιου τραγουδιού, που τα λόγια ήταν πάνω- κάτω τα εξής:

«Ο Άι- Γιάννης έρχεται

με τα γιαννάκια τα μυρωδάτα,

πάμε και μαζεύουμε έξω στα χωράφια.

ερχόμαστε στο σπίτι, κάνουμε σταυρό-

τον βάζουμε στην πόρτα.

Κι έχουμε κι άλλα μαζωμένα,

τα βάζουμε στο μαξιλάρι από κάτω,

για να δούμε ποιον άντρα θα πάρουμε».

Βλέπουμε λοιπόν ότι το νερό μόνο αμίλητο δεν ήταν. Μάλλον χιλιοτραγουδισμένο. Και στόλιζαν το γκιούμι με τα γιαννάκια.

 Όταν επέστρεφαν στο σπίτι, όλοι οι νυκοκυραίοι- μεγάλοι και μικροί- δροσίζονταν με αυτό το νερό. Το ίδιο έκαναν και στο σπίτι. Το ράντιζαν από πάνω ως κάτω με αυτό το νερό. Έπαιρναν μερικά γιαννάκια, τα έπλεκαν σε σχήμα σταυρού, και τα κρεμούσαν στην εξωτερικήπόρτα να τους φυλάει ο Άι- Γιάννης από κάθε κακό.

Όμως, τα κορίτσια φρόντιζαν να κρατήσουν κάποια γιαννάκια για τον εαυτό τους. Και αυτό, γιατί υπήρχε η συνήθεια της μαντείας γάμου. Όπως έλεγαν και στο τραγούδι τους, έβαζαν τα υπόλοιπα γιαννάκια κάτω από το μαξιλάρι που κοιμούνταν για να ονειρευτούν το βράδυ τον άντρα που θα παντρεύονταν η καθεμιά.

Τόσο πολύ σημαντική θεωρούνταν η γιορτή του Άι- Γιάννη στη λαογραφία του χωριού μας.

Φίλοι μου, αυτά για την σημαντική αυτή μέρα του καλοκαιριού. Θέλω πραγματικά να σας έδειξα σήμερα κάτι διαφορετικό. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία. Και αν τυ΄χει να βρείτε γιαννάκια... τότε μαζέψτε τα, να τα δωρίσετε σε κάποια ανύπαντρη κοπέλα στην οικογένειά σας. Όλο και κάποια θα υπάρχει για να εκπληρώσει το έθιμο. Και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στου Γιάννηδες και στις Γιαννούλες. Εις το επανιδείν φίλοι μου.

ΓΙΑΝΝΑΚΙΑ

Καλησπέρα φίλοι μου. Τώρα που έφτιαξε ο καιρός, μη μου πείτε πως δεν σας ήρθε στα ρουθούνια η βαριά γνωστή μυρωδιά από τα γιαννάκια; Είναι στην καλύτερή τους εποχή. Ανθισμένα, μυρωδάτα, ένα από τα σύμβολα του καλοκαιριού. Και μας υπενθυμίζουν πως πλησιάζει ο Κλήδωνας. Γι' αυτόν θα μιλήσουμε στην γιορτή του. Τα γιαννάκια όμως, μας συντροφεύουν με την μυρωδιά τους όλο το καλοκαίρι. Ακόμα και ξερά, στην άκρη του δρόμου, μέσα στα χωράφια, ή όπου αλλού τα βρίσκουμε, γεμίζουν τον καλοκαιρινό αέρα με ευωδιές αξέχαστες. Ας δούμε λοιπόν λίγα πράγματα γι' αυτό το πασίγνωστο στα μέρη μας φυτό:

Σαλβία η ερυθρανθής. (Γιαννάκια)

Φυτό  διετές, με ύψος 60 - 90 εκατοστά. Έχει μεγάλα ανοικτού πράσινου χρώματος φύλλα. Τα άνθη του έχουν υπέροχο πορφυρού- ιώδους χρώματος. Εάν το τοποθετήσετε σε έδαφος να υπολογίσετε ότι όταν αναπτυχθεί, θα καλύψει έκταση περίπου 50 εκατοστών.

Σάλβια η ερυθρανθής (Salvia sclarea). Φυτό με πλατειά εξάπλωση στην Ευρώπη, Ασία και Β. Αφρική. Στη χώρα μας φυτρώνει στα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας. Θεωρείται φαρμακευτικό, με ιδιότητες παρόμοιες με της Salvia officinalis: λαμβάνεται με τη μορφή αφεψήματος είναι ιδανικό για την θεραπευτική του στόματος σε περίπτωση τραυματισμών, άφτρων,φαρυγγίτιδας και κατά της ουλίτιδας.

Έχει τονωτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται ως καρδιοτονωτικό και κατά των νευραλγιών. Ελαττώνει τα αέρια του εντέρου, είναι διουρητικό και εμμηναγωγό.

Πάντως η χρήση του πρέπει να γίνεται με σύνεση γιατί υπάρχουν περιπτώσεις δηλητηρίασης από υπερβολική χρήση που οφείλεται κυρίως στην ουσία θουγιόνη που υπάρχει στο φυτό.

Μαζέψτε λοιπόν γιανννάκια, και βάλτε στο σπίτι να μοσχομυρίσει. Θα σας θυμίζουν το καλοκαίρι όλο τον χρόνο. Γεια σας φίλοι μου. Καλή συνέχεια να έχετε.

ΛΑΓΚΙΩΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Καλησπέρα φίλοι μου και σήμερα. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Μάλλον το καλοκαίρι έπιασε για τα καλά, απ' ότι μαθαίνω. Καιρός του ήταν. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αλλάξει γνώμη.

Για σήμερα, έχω να σας διασκεδάσω με ένα άλλο παλιό λαγκιώτικο παραμύθι. Έχει να κάνει με το επάγγελμα που σας παρουσίασα χθες. Η αλήθεια είναι ότι από εκεί το θυμήθηκα, αλλά είναι αρκετά αστείο. Θυμάμαι πόσο γελούσαμε όταν μας το διηγούνταν η γιαγιά στα μικράτα μας. Λέγεται: Ο ξυλοκόπος. Καλή διασκέδαση:

Ο    ξ υ λ ο κ ό π ο ς

Μια μέρα ένας ξυλοκόπος εκεί που πελεκούσε ένα κορμό δίπλα σ' ένα ποτάμι, του φεύγει το τσεκούρι και πέφτει μέσα στο θολό νερό.
Μεγάλη η ζημιά και τον είχαν πάρει σχεδόν τα κλάματα , όταν εμφανίζεται ο Κύριος και τον ρωτάει: 

-Γιατί κλαις; 

Ο ξυλοκόπος του λέει για το τσεκούρι, ο Κύριος βυθίζεται στο ποτάμι και, όταν ξαναεμφανίζεται, κρατάει ένα χρυσό τσεκούρι: 

- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; τον ρωτάει... 

Ο ξυλοκόπος απαντάει:

- Όχι! 

Ο Κύριος ξαναβυθίζεται και εμφανίζεται με ένα ασημένιο τσεκούρι:

- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει. 

- Όχι! 

Τρίτη βουτιά ο Κύριος και βγαίνει με ένα σιδερένιο τσεκούρι: 

- Μήπως, αυτό είναι το τσεκούρι σου; 

- Ναι! 

Ο Κύριος χάρηκε για την τιμιότητα του ξυλοκόπου και του χάρισε ΚΑΙ τα άλλα δυο πολύτιμα τσεκούρια. 

Ο ξυλοκόπος γύρισε σπίτι του πανευτυχής. Μετά από καιρό, καθώς έκαναν βόλτα με τη γυναίκα του άκρη- άκρη στο ποτάμι, τρώει αυτή μια γλίστρα και παρ' την μέσα. Ο ξυλοκόπος, που δεν ήξερε μπάνιο, το 'ριξε στο κλάμα, οπότε να σου πάλι ο Κύριος: 

- Γιατί κλαις; 

- Κύριε, η γυναίκα μου έπεσε μέσα στο ποτάμι! 

Ο Κύριος ρίχνει μια βουτιά και βγαίνει με μια πανέμορφη γυναίκα:

- Αυτή είναι η γυναίκα σου; 

- Ναι! φώναξε ο ξυλοκόπος. 

Ο Κύριος έγινε έξαλλος: 

- Τι λες, βρε ψεύτη. Τολμάς να λες ψέματα σε εμένα που γνωρίζω όλη την αλήθεια στον κόσμο;

- Συγχώρεσέ με, Κύριε... πρόκειται για παρανόηση... Αν έλεγα "όχι" στην πανέμορφη γυναίκα, μετά θα μου έβγαζες την ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο... και αν έλεγα "όχι" και σ' αυτήν, μετά θα μου έβγαζες τη γυναίκα μου.... εγώ θα έλεγα ναι... και θα μου τις έδινες και τις τρεις... αλλά, Κύριε, εγώ είμαι ένας φτωχός ξυλοκόπος, πώς να μείνω με την γυναίκα μου αν πρέπει κάθε μέρα να την συγκρίνω με τις άλλες δύο; Τι μαρτύριο!!!

Πραγματικά νομίζω ότι πρέπει να σας άρεσε, Εις το επανιδείν, φίλοι μου.

ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ (ΑΛΛΗ ΜΙΑ)

Καλησπέρα φίλοι μου. Για άλλη μια φορά είμαι μαζί σας. Αλλά μου λείπετε. Ας όψεται η ξενιτειά. Αυτός και μόνο είναι ο λόγος που αργώνα κάνω αναρτήσεις. Πάντως θα σας ενημερώνων όσο πιο τακτικά γίνεται. Εδώ που βρίσκομαι, ακούω πάρα πολλά παλιά λαγκιώτικα. Μαθαίνω πολλές νέες (παλιές) λέξεις. Γι' αυτό και σήμερα αποφάσισανα σας θυμίσω ακόμα μερικές. Καλή διασκέδαση:

1.    Αγάνα. Λίγο, φλοίδα. (μια αγάνα χιόνι)

Αγάνωτος. Αυτός που δεν γανώθηκε.

1.    Αγκομαχάω. Βογκάω από τον πόνο.

Αγκυλώνω. Τσιμπώ με αγκάθι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο.

1.   Βάγια. 1). Τα κλαδιά της Κυριακής των Βαΐων που φυτρώνουν παρασιτικά σε δέντρα, 2). Η δάφνη.

2.    Βαένι. Βαρέλι. (σλάβικο)

1.    Βαλαντώνω. Εξαντλούμαι, αποκάμω, παιδεύω, στενοχωρώ.

Βαλτώνω. Βυθίζομαι σε τέλμα, σε λάσπη σε ασταθές έδαφος. Καζμάς. Μυτερό εργαλείο για να βγάζουν πέτρες. (τουρκ= kasma)

Καϊμάκι. Ανθόγαλο, κρέμα, το εκλεκτότερο μέρος ενός πράγματος. (τουρκ= kaymak)

Καΐσι. Βερύκκοκο ανώτερης ποιότητας. (τουρκ= kayisi)

Κακαβάν’ς. Βλάκας, ανόητος, υπέργηρος. (τουρκ= kakavan)     

     Καλέσα. Πρόβατο λευκό με παρδαλό κεφάλι. 

     Καλέμι. Γραφίδα από καλάμι. (τουρκ= kalem) -αντιδάνειο      

1.    Καλιγώνω. Πεταλώνω. Καλίγωμα. Το πετάλωμα των μουλαριών, γαϊδάρων και αλόγων.

Καλκάνι. Ασπίδα, γλώσσα, ρόμβος (ψάρι). (τουρκ= kalkan)       

Αυτά για σήμερα φίλοι μου. Καλή συνέχεια να έχετε.

ΠΑΛΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: ΥΛΟΤΟΜΟΣ

Καλησπέρα φίλοι μου. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Πάλι ο καιρός μας κρύωσε. Τελικά δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θα μας κάνει. Έτσι και αλλιώς μόνο να υπομένουμε μπορούμε. Κρυούλι έβγαλε τώρα το βράδυ. Για τον λόγο αυτό, μου ήρθε στο μυαλό το αναμμένο τζάκι και η γλυκιά θαλπωρή που μας προσφέρει. Ξέρω ότι φαίνεται άκαιρο, αλλά πιστέψτε με δεν είναι. Πάνω στο χωριό δεν αντέχεις εύκολα να μην το ανάψεις. Αρκεί να έχεις ξύλα. Ως γνωστόν, τα ξύλα είναι η πρωταρχική ύλη της φωτιάς που ζεσταίνει τον κόσμο από την απαρχή του χρόνου και της ιστορίας της ανθρωπότητας. Κι επειδή όλοι δεν μπορούν να κόψουν ξύλα, και ούτε έχουν δέντρα στην κατοχή τους, όπως εγώ για παράδειγμα, παραγγέλνουν από τους ξυλοκόπους. Εύκολη λύση, έδωσε και έναυσμα για επάγγελμα. Και το επάγγελμα αυτό υπάρχει... από τότε που ανακαλύφτηκε η φωτιά σχεδόν. Έτσι λοιπόν, ας θυμηθούμε πως έκοβαν ξύλα οι παλιότεροι ξυλοκόποι για να προμηθεύσουν τους πελάτες τους, για να έχουν να ανάβουν, το τζάκι τους, την μασίνα τους, και την σόμπα τους:

Ξυλοκόπος: Παλιά τα ξύλα κυρίως ζέσταιναν τους ανθρώπους, οι οποίοι φρόντιζαν από νωρίς να τα παραγγείλουν στους ξυλάδες. Ο ξυλοκόπος ήταν επαγγελματίας που είχε ως κύρια δουλειά την κοπή των ξύλων και τη μεταφορά τους στον τόπο κατανάλωσης. Ήταν συνηθισμένο τότε να βλέπει κανείς φορτωμένα γαϊδούρια ή μουλάρια να κουβαλάνε ξύλα στους δρόμους του Καρπενησιού. Τα έκοβαν οι ξυλοκόποι με τις κόφτρες στο δάσος, τα έσκιζαν με τιις σφήνες και τις βαριές, τα καθάριζαν με τα τσεκούρια τους και τα μετέφεραν στην πόλη. Εκεί τα πουλούσαν και οι αγοραστές, αν δεν είχαν τζάκι, τα έκοβαν πάλι σε μικρότερα κομμάτια με την κόφτρα ή το πριόνι, αφού τα τοποθετούσαν πάνω στην "ξυλογαϊδάρα" και τα έσκιζαν με το τσεκούρι ή τις σιδερένιες σφήνες. Μετά τα στοίβαζαν έτοιμα για τις σόμπες ή το τζάκι. Αργότερα οι έκαναν τις ίδιες δουλειές οι κορδέλες και τα αλυσσοπρίονα, ενώ τη μεταφορά κάνουν τώρα τα φορτηγά αυτοκίνητα. Οι ξυλοκόποι έκοβαν επίσης ξύλα για την κατασκευή ξύλινων αντικειμένων, ειδών καθημερινής χρήσης, υλικών δόμησης των σπιτιών (στέγες, παράθυρα κλπ.). Λέγονταν μάλιστα και "ταχτατζήδες" από την τουρκική λέξη "tahta", που σημαίνει ξύλο. Σ’ αυτούς υπάγονταν και οι ξυλοσχίστες ή υλοτόμοι (μπισκιτζήδες), οι οποίοι εργάζονταν επίσης στα δάση και υλοτομούσαν την απαραίτητη ξυλεία για τις οικοδομές, αλλά και για τις κατασκευές των επιπλοποιών και των μαραγκών. Σήμερα υπάρχουν ακόμα Δασικοί Συνεταιρισμοί, που ασχολούνται με την υλοτομία και την εμπορία δασικής ξυλείας.

Οπότε, τώρα ξέρετε: αν ξεμείνετε από ξύλα, παραγγείλετε από τον πιο κοντινό υλοτόμο, και γρήγορα μάλιστα. Μην περιμένετε να έρθει ο χειμώνας γιατί θα είναι πολύ αργά. Θα έχετε ήδη κρυώσει. Γιατί όπως λέει και η λαϊκή παροιμία: Των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Ωραία συμβουλή σας έδωσα απόψε. Εις το επανιδείν φίλοι μου.

ΛΑΓΓΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Καλησπέρα φίλοι μου. Άρχισε να στρώνει λίγο ο καιρός επιτέλους. Αυτό σημαίνει ότι σιγά- σιγά ο κόσμος θα αρχίσει να ανεβαίνει και να εγκαθίσταται στη Λάγκα. Λίγο αργά, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ που λέει και ο πάνσοφος λαός μας. Και οι γυναίκες, ικανότατες νοικοκυρές, θα αρχίσουν να φτιάχνουν τραχανάδες, χυλοπίτες, σάλτσες, μαρμελάδες, και ό, τι άλλο βάζει ο νους σας, που μπορεί να γίνει εύκολα τώρα το καλοκαίρι και να χρησιμοποιηθεί τον χειμώνα. 

Μία αγαπημένη μου διαδικασία είναι αυτής του ζυμώματος των χυλοπιτών. Φύλλα, ή πέτουρα θυμάμαι ότι τα έλεγαν στο χωριό. Και ακόμα και σήμερα, έτσι αναφέρονται οι παλιότεροι σ' αυτό το πεντανόστιμο ζυμαρικό. Για να πω την αλήθεια, ποτέ δεν συμμετείχα σ' αυτήν την διαδικασία, παρά μόνο από μακριά. Δηλαδή, να φέρω τα φρέσκα χωριάτικα αυγά κατά παρεγγελία, το φρεσκοαρμεγμένο γάλα, και να προσέχω πόσο είχαν ξεραθεί τα πέτουρα. Επειδή είναι τώρα αυτή η εποχή, θα σας δώσω τη συνταγή, αν θέλετε να την δοκιμάσετε:

Χυλοπίτες

Υλικά

·         1 κιλό γάλα

·         30 αυγά

·         ½ κιλό σιμιγδάλι ψιλό

·         σταρένιο αλεύρι όσο πάρει για ζύμη ελαστική (περίπου 3 κιλά)

·         1 κουτάλι σούπας αλάτι

Οδηγίες

Ζυμώνουμε όλα τα υλικά μαζί και αφήνουμε  1 ώρα να ξεκουραστεί σκεπασμένη.

Πλάθουμε χοντρά φύλλα και τα αφήνουμε ανοιγμένα να στεγνώσουν αλλά χωρίς να ξεραθούν.

Τα κόβουμε λωρίδες ή μικρά τετραγωνάκια και αφήνουμε να στεγνώσουν τελείως.

Φυλάμε τις χυλοπίτες σε βαμβακερό σακουλάκι.

Πολλές φορές ελλείψει των σακκουλιών χρησιμοποιούνταν καθαρές μαξιλαροθήκες. Έτσι θυμάμαι να κάνει η μητέρα και η γιαγιά μου στις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων.

Και τι θεϊκό φαγητό ήταν αυτό που γευόμασταν όλο τον χειμώνα! γρήγορο, υγιεινό και πεντανόστιμο. Βρασμένες με λίγο αλάτι, νερό όσο να χυλώσουν και βούτυρο. Και στο τέλος σερβιρισμένες στο πιάτο με τριμμένο τυρί φέτα. Άντε και μπήκα στα μεράκια. Καλή μας όρεξη.

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΑΓΩΝΕΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΣΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

Καλησπέρα φίλοι μου. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά για άλλη μια φορά. Για χθες Κυριακή 12 Ιουνίου ασχολήθηκα μόνο με το θρησκευτικό κομμάτι της ημέρας. Όμως είχαμε και άλλα γεγονότα στον τόπο μας. Έλαβε χώρα ο πρώτος αγώνας κολύμβησης στη λίμνη στο φράγμα του Βράχου. Ήταν μια πολύ ωραία εκδήλωση και εύχομαι να είναι η πρώτη μιας μακράς σειράς παρόμοιων εκδηλώσεων και να καθιερωθεί σε ετήσια βάση. Έλαβαν μέρος αρκετοί αθλητές από όλη την Ελλάδα, και μάλιστα υπήρξε και μία συμμετοχή εκτός χώρας. Δείτε το γεγονός:

Οι αθλητές προθερμαίνονται.

Και ξεκινούν.

Και συνεχίζουν...

Και αρχίζουν να φτάνουν μετά από έναν κοπιαστικό γύρω της λίμνης.

Και μερικοί από τους κολυμβητές. Συγχαρητήρια σε όλους.

Ο πρώτος νικητής. Πάντα επιτυχίες να έχει στη ζωή του, γιατί είναι πολύ νέος άνθρωπος.

Αλλάζοντας θέμα, η φύση στις δόξες της. Τα μανιτάρια βγαίνουν και στην άκρη του δρόμου και είναι μεγάλα και καμαρωτά. Και φυσικά δεν γνωρίζω αν είναι δηλητηριώδη ή όχι. Αλλά απλά τα καταγράφω.

Θυμάστε την σουσουράδα που είχε κάνει φωλιά στην κεντρική ζαρντινιέρα της βρύσης του χωριού; Αυτής που βρίσκεται πάνω από την Εκκλησία; Νάτη που μας παρακολουθεί. Και όχι μόνο.

Είναι και ο αρσενικός που προσέχει μην τυχόν και πειράξουμε την φωλιά. Και φέρνει συνέχεια φαγητό...

στα μωρά τους. Είναι τέσσερα πουλάκια. Να μας ζήσουν. Σας χρωστάω λαγγίτες.

Δεν μπορούσαν να βρουν καλύτερο μέρος να μεγαλώσουν την οικογένειά τους. Μέσα στο χρώμα, στα λουλούδια και στο νερό. Όλοι τα θαυμάζουν και τα προσέχουν. Μακάρι να αξιωθούμε να δούμε πολλές τέτοιες γενιές ακόμα.

Ελπίζω φίλοι μου πραγματικά να σας ενημέρωσα και να σας διασκέδασα και σήμερα με τα νέα της Λάγκας και του ευρύτερου περιβάλλοντος. Εις το επανιδείν φίλοι μου.