ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΑΒΓΑ

Καλησπέρα φίλοι μου. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Επιτέλους φαίνεται τελικά ότι έρχεται η άνοιξη στο χωριό μας. Αφού βέβαια κοντεύει να βγει και ο Απρίλης. Τι χειμωνιάτικος μήνας που ήταν! όμως, ας μη λέω μεγάλες κουβέντες, γιατί έχει ακόμα 10 μέρες. Ας τον καλοπιάσω για να μας συμπεριφερθεί καλά. 

Σήμερα μπήκαμε σε κλίμα πασχαλινό. Στόλισα και μια μηλιά που έχω στον κήπο με πασχαλινά αβγά. Έχετε δει μηλιά να κάνει αβγά; Η δική μου. Και γέμισε ο κήπος αναστάσιμα προμηνύματα:

Και μην ξεχνάτε! Αύριο πρωί πρέπει να βάψουμε τα αβγά μας. Αποκλειστικά κόκκινα σύμφωνα με την ελληνική παράδοση.

Το βάψιμο του αβγού, προχριστιανικού συμβόλου της ζωής, ενισχυμένου με τον συμβολισμό του κόκκινου χρώματος από το αίμα της θυσίας του Χριστού, αποτελεί για το Πάσχα απαραίτητο σύμβολο. Μόνο όσοι πενθούν από πρόσφατο θάνατο οικείου προσώπου δεν βάφουν αβγά για το Πάσχα. Αλλά και σε αυτούς θα φέρουν οι συγγενείς και οι φίλοι βαμμένα αβγά και από αυτά θα αφήσουν και στον τάφο του αγαπημένου τους νεκρού. Τη Μεγάλη Πέμπτη το πρωί στα σπίτια όλης της χώρας βάφουν τα αβγά.

Μετά το βάψιμο, στη Λάγκα έφτιαχναν τις περδίκες. Με κάποιο διαλυτικό, όπως η χλωρίνη ή το νέφτι έκαναν σχέδια πάνω στα κόκκινα αβγά. Χρησιμοποιώντας μία οδοντογλυφίδα ζωγράφιζαν πραγματικά σχέδια πάνω στα αβγά. Σωστά καλλιτεχνήματα. Χρειαζόταν πολύ υπομονή και λεπτομέρεια αυτή η δουλειά.

Κατά τη λαϊκή παράδοση, όταν ανακοίνωσαν την ανάσταση του Χριστού κανένας δεν το πίστεψε. Μια γυναίκα που κρατούσε ένα καλάθι με αυγά φώναξε: «Μπορεί τα αβγά αυτά να γίνουν κόκκινα; Μόνο τότε θα πιστέψω ότι ο Χριστός αναστήθηκε.» Και, σαν από θαύμα, τα αβγά κοκκίνισαν.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, τα αυγά βάφονται κόκκινα συμβολίζοντας το αίμα του Χριστού.

Εμείς σήμερα, δεν φτιάχνουμε περδίκες μ' εκείνον τον παλιό θαυμαστό τρόπο. Αντίθετα, έχουμε υιοθετήσει μια πιο εύκολη και ίσως εξίσου όμορφη σε αποτελέσματα στρατηγική: αυτήν την τοποθέτησης φύλλων στα αβγά. Πριν τα βάψουμε, τοποθετούμε ανοιγμένο καλά ένα φύλλο με ωραία σχήμα και το σφίγγουμε καλά και προσεκτικά πάνω στο αβγό με ένα νάιλον ύφασμα, πιθανότατα από γυναικεία κάλτσα που δεν τη χρειαζόμαστε πια. Στη συνέχεια βάφουμε τα αβγά με τον γνωστό, παραδοσιακό τρόπο. Και όταν τα ξετυλίξουμε από την κάλτσα, τότε βλέπουμε ότι έχει μείνει λευκό το αποτύπωμα του φύλλο πάνω στο υπόλοιπο κόκκινο αβγό. Αυτό δείχνει και η παραπάνω φωτογραφία. Λυπάμαι πολύ, μα δεν έχω φωτογραφία από αληθινή περδίκα. Αλλά να είστε σίγουροι ότι μόλις βρω θα σας την δείξω αμέσως. Ίσως αυτές τις μέρες πάνω στο χωριό, κάποια παλιά νοικοκυρά έχει την υπομονή και την διάθεση να ζωγραφίσει. Και προσοχή: το κόκκινο νερό με την βαφή που χρησιμοποιήσαμε δεν την πετάμε στο νεροχύτη, αλλά κανονικά όπου δεν πατάει ανθρώπου πόδι. 

Και οπωσδήποτε, αύριο που είναι η μαύρη μέρα της Σταύρωσης του κυρίου μας, πρέπει να βγάλουμε στο μπαλκόνι μας ένα κόκκινο πανί και να το κρεμάσουμε στα κάγκελα. Μπορεί να είναι οτιδήποτε: κουβέρτα, φλοκάτη κλπ. Άλλη μια έκφραση της τραγικής μέρας που θα διανύσουμε για άλλη μια φορά αύριο. Είναι και αυτό ένα κομμάτι της παράδοσής μας που βοηθά στη δημιουργία ενός κατανυκτικού κλίματος. 

Τραγική η αυριανή μέρα. Από τις τραγικότερες του έτους. Και πρέπει να τη ζήσουμε σ' όλη της την έκταση, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αντιληφθούμε το αληθινό νόημα της Ανάστασης με όλη τη μεγαλοπρέπεια που την χαρακτηρίζει. Ελπίζω να συνέβαλα λίγο σ' αυτό.

Εις το επανιδείν φίλοι μου.