Καλησπέρα σας, τι κάνετε; Πως είστε; όλοι καλά ελπίζω. Πιστή εδώ στο ραντεβού μας, θα σας δείξω σήμερα πως ήταν η Κυριακή στη Λάγκα. Θυμάστε χθες το ψάρεμα στο Φράγμα; Ε, λοιπόν, ήμερα είχαμε βόλτα στο βουνό. Επίσης καταπληκτική εμπειρία. Ξεκινήσαμε από το Νέο Οικισμό, και αρχίσαμε την ανάβαση. Το πρώτο εύρημα ήταν άκρως αποκαλυπτικό και λίγο μακάβριο. Θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Δείτε πρώτα την σχετική εικόνα:
Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σπασμένο καβούκι χελώνας. Όμως, τι μας δείχνει αυτό; Γιατί είναι αποκαλυπτικό; Είναι γιατί με τον τρόπο που έσπασε, δείχνει ότι πετάχτηκε από ψηλά. Τα γεράκια, τα όρνια γενικώς, αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιούν για να τραφούν από τις χελώνες. Μόλις τις εντοπίσουν, τις αρπάζουν και τις ανεβάζουν σε αρκετά μεγάλο ύψος. από εκεί τις αφήνουν, και αυτές πέφτουν με δύναμη στην επιφάνεια της γης, ίσως και να σημαδεύουν κάποιο βράχο, και σπάζουν. Έτσι το πτηνό, μπορεί άνετα να φάει το εσωτερικό του σκληρού καύκαλου. Που απ' ότι φαίνεται, έτσι κι έγινε. Το μακάβριο της υπόθεσης είναι ότι η καημένη χελωνίτσα δεν ήξερε τι τέλος την περίμενε. Αυτά όμως έχει η ζωή. Η χελώνα βρήκε τραγικό θάνατο και το όρνιο βρήκε τσιμπούσι.
Επίσης η φωτογραφία είναι γεμάτη από αυτά τα υπέροχα μικρά ανοιξιάτικα κρινάκια. Δεν είναι πανέμορφα; Λέγεται ορνιθόγαλο
Τo Ορνιθόγαλο (λέγεται και αστέρι της Βηθλεέμ λόγω σχήματος) είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο αγριολούλουδο της Μεσογειακής υπαίθρου. Είναι συγγενικό λουλούδι με το κρίνο. Παγκοσμίως συναντάται μία μεγάλη ποικιλία ορνιθόγαλων, στην Ελλάδα μόνο υπάρχουν περισσότερα από 20 είδη.
Τα Ορνιθόγαλα είναι βολβώδη φυτά με αστεροειδές άνθος τους αποτελείται συνήθως από έξι πέταλα Το ύψος του είναι χαμηλό, μέχρι 20 εκατοστά και ανθίζει την περίοδο του Απριλίου. Τα ορνιθόγαλα χρησιμοποιούνται συχνά ως καλλωπιστικά φυτά.
Πάει κι αυτό, σας ενημέρωσε σχετικά με το θαυμάσιο αυτό λουλουδάκι. Πάμε παρακάτω τώρα.
Στη συνέχεια, βρεθήκαμε μπροστά σ' αυτήν την εικόνα:
Νομίζω ότι είναι αρκετά όμορφη, άσχετα αν είναι μισογκρεμισμένη. Κάποτε όμως, έσφυζε από βελάσματα ζώων. Δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Τώρα είναι ακόμα ένα επικίνδυνο κτίσμα λόγω εγκατάλειψης.
Στην επόμενη φωτογραφία βλέπουμε τα πιο χαρακτηριστικά λουλούδια του τόπου μας για τώρα την άνοιξη:
Είναι τα ίτσια, τα βηχάνια και οι πασχαλούδες. Η απόλυτη συντροφιά αυτήν την εποχή στις βόλτες στις πλαγιές της Λάγκας.
Στη συνέχεια, είχαμε εκκλησιασμό στον Άι- Νικόλα. Μετά, ο καθιερωμένος καφές στο καφενείο, μαζί με το επίσης καθιερωμένο μπισκοτολούκουμο. Κοιτάξτε, όλοι οι παρευρισκόμενοι σας χαιρετάν και σας στέλνουν την αγάπη τους:
Οι άνδρες του χωριού τό' χουν στρώσει στο μπουρλότ' και συνέχεια ακούγονται δυνατές φωνές από το τραπέζι τους. Απορώ πως συνεννοούνται μεταξύ τους.
Ο πατέρας Γεώργιος που ιερουργεί στο χωριό, σας στέλνει τις ευλογίες του. Θα έχουμε λειτουργία την Παρασκευή το απόγευμα στις 6:30 για τον Ακάθιστο Ύμνο. Αν μπορείτε να την παρακολουθήσετε θα είναι ευχής έργο, γιατί πρόκειται για μια από τις ωραιότερες λειτουργίες της εκκλησίας μας.
Κι εδώ οι γυναίκες του χωριού σας στέλνουν την καλημέρα τους. Κοπιάστε να πιούμε μαζί τον καφέ.
Και τέλος, το απόγευμα πια, φεύγοντας από το χωριό, παρατήρησα κάτι, που έπρεπε να το έχω κάνει εδώ κι ένα μήνα περίπου. Δείτε τι εννοώ:
Ένας Μάρτης κρεμασμένος σε μια κρανιά. Ό, τι έπρεπε να είχαμε κάνει όλοι με τους Μάρτηδες στις 9 Μαρτίου. Να τους κρεμάσουμε σε μια κρανιά. Απορώ ο συγκεκριμένος πως επέζησε τόσον καιρό. Μάλλον σκάλωσε καλά πάνω στα κλαδιά και περίμενε υπομονετικά να τον προσέξω και να τον βγάλω φωτογραφία. Και όσο για την κρανιά, είπαμε ότι την διάλεγαν γιατί είναι από τα πιο δυνατά δέντρα. Αυτή η πεποίθηση ανάγεται στην αρχαιότητα. Δεν θα σας αναφέρω τις άλλες ιδιότητες του φυτού, αλλά μόνο την δύναμη και αντοχή της, όπως την γνωρίζουν οι Έλληνες από τα βάθη των αιώνων:
Ιστορικά: Στην αρχαιότητα από το ξύλο της κρανιάς έφτιαχναν τα δόρατα, ¨ξυστοίς κρανεΐνοις¨, λόγω του ότι είναι γερό, ελαφρύ και ευθυτενές. Από το ίδιο ξύλο φτιάχνονταν και τα Μακεδονικά δόρατα που ονομάζονταν Σάρισες. Αναφορές για το φυτό και την χρήση του ξύλου του γίνονται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, τον Θεόφραστο και τον Ξενοφώντα. Ο Όμηρος αναφέρει τα κράνα ως τροφή χοίρων, ενώ ο Θεόφραστος αναφέρει τον καρπό ως "κράνιον". Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως τα κράνα είχαν και μαγικές ιδιότητες. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, "καρπόν κρανείας και άκυλλον βάλανον", κράνα δηλαδή και πουρναρίσια βαλανίδια. To ξύλο της κρανιάς είναι σκληρότατο και αντοχής σε θραύση. Οι πιο γερές γκλίτσες των τσοπάνων γίνονται από νεαρούς βλαστούς κρανιάς. Κρανίσιες βέργες χρησιμοποιούσαν και οι... δάσκαλοι. "Ακάρδιον και στερεόν όλον, όμοιον κέρατι την πυκνότητα και την ισχύν", χαρακτηρίζει το κρανόξυλο ο Διοσκουρίδης. Από ξύλο κρανιάς κατασκευάστηκε ο Δούρειος Ίππος της Τροίας. Κρανίσια ήσαν τα δόρατα των αρχαίων θηρευτών και των πολεμιστών του Μεγ. Αλεξάνδρου, ενώ από το σκληρό ξύλο της κρανιάς κατασκευάζονται διάφορα μικροαντικείμενα,την κατασκευή μπαστουνιών, κυρίως της παραδοσιακής γκλίτσας καθώς για τις λαβές μεταλλικών εργαλείων.
Γνωρίζω ότι είναι λίγο πολλά αυτά που σας είπα για την κρανιά, αλλά επειδή το δέντρο είναι άρρηκτα δεμένο με την παράδοσή μας, πιστεύω πως έπρεπε να αφιερώσω λίγο περισσότερο χρόνο για να το γνωρίσουμε καλύτερα.
Όμως, αυτά είναι αρκετά για σήμερα. Ελπίζω να σας έκανα να ξεχαστείτε για λίγο και να βρεθείτε στη Λάγκα έστω και νοερά. Εις το επανιδείν φίλοι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου