ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

ΘΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΝΑ ΣΑΣ ΔΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ. ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ. ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΛΑΓΚΙΩΤΙΚΗ ΦΥΣΗ. ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕ ΓΙΑ ΜΑΣ!

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΗ ΛΑΓΚΑ

Καλημέρα φίλοι μου. Η ώρα είναι μία το μεσημέρι και μόλις επέστρεψα από τη Λάγκα. Έχουμε ένα συνεργείο πάνω να καθαρίσει το χωριό κι έπρεπε να τους δώσω κάποιες σχετικές οδηγίες. Και πραγματικά ευχαριστώ τον Ύψιστο για την ευκαιρία που μου έδωσε σήμερα. Ως τώρα ήταν μια θαυμάσια μέρα. Μία μέρα στις αρχές του καλοκαιριού. Βέβαια, επειδή είναι Τρίτη, δεν υπήρχε σχεδόν ψυχή στο χωριό, λόγω της Λαϊκής του Άργους, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Η φύση είναι και παραμένει μία και μοναδική, και την απολαμβάνουμε με ή χωρίς κόσμο. Ίσα- ίσα, σήμερα ακούγονταν μόνο τα πουλάκια που τραγουδούσαν και τα έντομα που ζουζούνιζαν κάτω από τον ζεστό ήλιο. 

Και ξαφνικά, στη βόλτα μου ανακάλυψα κάτι τόσο πολύ γλυκό, που ενώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να το κρατήσω μυστικό για να μην καταστραφεί, τελικά αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας γιατί πρέπει όλοι μας να ξέρουμε πλέον την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν τα ζωντανά του Θεού και κατ' επέκταση η φύση μας. 

Μια μικρή σουσουράδα έχει κάνει την φωλιά της μέσα στους πολύχρωμους και τελικά φιλόξενους πανσέδες της βρύσης. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να την φωτογραφίσω, αλλά μετά από λίγο επέστρεψε για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της: να κλωσήσει τα αυγά της για να φέρει στον κόσμο μας τα μωρά της.

Και πραγματικά, σας ρωτώ: υπάρχει καλύτερο μέρος να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας; Ακόμα και τα πετεινά τ' ουρανού προτιμούν τη Λάγκα. Εμείς γιατί στερούμε αυτήν την χαρά από τα δικά μας παιδιά;

Όμως φίλοι μου, σας εκλιπαρώ εκ μέρους της σουσουράδας, ας μην την ενοχλήσουμε. Ας την αφήσουμε να συνεχίσει το μεγάλωμα της οικογένειάς της με τον τρόπο που γνωρίζει αυτή καλύτερα. Για να μας εμπιστευτεί ξανά και ξανά. Και κοντά σ' αυτήν, και άλλα ζωντανά του εδάφους και του αέρα.

Θέλω πάρα πολύ να έχετε καταλάβει το πόσο ελπιδοφόρο είναι το μήνυμα που μόλις σας έστειλα. Καλή μέρα να έχετε σας εύχομαι.

ΠΑΛΙΟ ΚΟΡΙΣΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ

Γεια σας και πάλι φίλοι μου. Σήμερα, για μια ακόμα φορά- τι σπάνιο πράγμα- έχω κατακλυστεί από νοσταλγικές παρορμήσεις και μια διάθεση μάλλον παιχνιδιάρικη. Προσπαθώντας να τα συνδυάσω όλα αυτά μαζί, θυμήθηκα ένα παλιό παιδικό παιχνίδι. Ομαδικό, κοριτσίστικο, και που παίζονταν τόσο στα πιο παλιά, όσο και στα πιο πρόσφατα χρόνια, αφού θυμάμαι ότι στα μικράτα μου, κι εμείς παίζαμε το "Μαντηλάκι" στο σχολείο, στο χωριό, όπου τελικά μαζευόμασταν πολλά κορίτσια μαζί. Ας το θυμηθούμε λοιπόν:

Τ ο   Μ α ν τ η λ ά κ ι

Αυτό το παιχνίδι παιζόταν κυρίως από κορίτσια. Κάθονταν κάτω κυκλικά το ένα  δίπλα στο άλλο με τα χέρια πίσω στις πλάτες. Είχαν ένα μαντιλάκι δεμένο σφιχτά και το περνούσαν από χέρι σε χέρι τραγουδώντας

«Το μαντηλάκι πέρασε κι η κόρη το γυρεύει,

πάει πέρα, πάει πέρα,

μια τούμπα στον αέρα».

Ένα κορίτσι ήταν όρθιο στη μέση του κύκλου και προσπαθούσε να βρει που βρισκόταν το μαντιλάκι. Όταν έβρισκε το κορίτσι που το κρατούσε άλλαζαν θέσεις και το παιχνίδι συνεχιζόταν.

Ή σύμφωνα με μια άλλη, πιο παλιά μαρτυρία, υπήρχε και κάποια παραλλαγή:

«Κάναμε έναν κύκλο αρκετά μεγάλο. Μία κοπέλα κρατώντας ένα μαντηλάκι στο ένα της χέρι περπατώντας από πίσω μας, κάποια στιγμή, άφηνε το μαντηλάκι στα πόδια κάποιας κοπέλας. Αν η συγκεκριμένη κοπέλα καταλάβαινε ότι το μαντηλάκι βρίσκεται πίσω της το έπαιρνε και γυρνούσε η ίδια γύρω από τον κύκλο αφήνοντάς το πίσω από όποια κοπέλα αυτή ήθελε, η οποία αν δεν το αντιλαμβάνονταν τότε η κοπέλα που το άφησε πίσω της την πλησίαζε και τη χτυπούσε με το χέρι της στην πλάτη».

Αν κι εσείς θυμηθήκατε τα μικρά σας χρόνια, τότε πέτυχα τον στόχο μου. Γιατί προσπαθώ πάντα αυτό  να κάνω, και μόνον τα ωραία πράγματα και αναμνήσεις. Εις το επανιδείν φίλοι μου.

ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ

Καλησπέρα φίλοι μου. Πάλι πέρασαν δύο μέρες για να επικοινωνήσουμε. Η χθεσινή μέρα ήταν αρκετά αποσυντονιστική. Κάτι η συνεχιζόμενες αστραπές, που συνοδεύονταν από βροντές, κι έπρεπε να έχω κλειστό το router, κάτι και το γλυκό κουταλιού που έφτιαξα, πέρασε χωρίς να μιλήσουμε. Ο καιρός χθες το πρωί ήταν πολύ ωραίος- σχεδόν καλοκαιρινός. Και μου μπήκε στο μάτι μια παλιά μαγιάτικη εκατόφυλλη τριανταφυλλιά που έχει μια γειτόνισσα στον κήπο της. Μα τι στο καλό, δεν θα έκανα φέτος γλυκό τριαντάφυλλο; Το παραδοσιακό αυτό γλυκό του κουταλιού, είναι ίσως το μοναδικό που είναι τόσο ιδιαίτερο σε γεύση και αρώματα. Φέρνει στο νου και στις αισθήσεις νότες και αναμνήσεις μιας άλλης εποχής, περασμένης και νοσταλγικής. Αφήστε που το μεθυστικό άρωμα των τριαντάφυλλων παραμένει για μέρες στο χώρο. Και σε λίγες μέρες θα ανθίσουν και στη Λάγκα, όποιες παλιές τριανταφυλλιές έχουν απομείνει. Είναι ευκαιρία τώρα, να ζήσουμε για λίγο μέσα στις παλιές αναμνήσεις, με τόσο παλιές γεύσεις και αρώματα. Ή ακόμα και να τις γνωρίσουμε αυτές, αν δεν τις ξέρουμε. Θα δείτε πόσα χρόνια πίσω θα μεταφερθείτε. Γι' αυτό κι εγώ σας δίνω σήμερα αυτήν την συνταγή. Συνταγή παλιοκαιρισμένη και καναγκαιρίσια.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΎ

Υλικά:

250γρ ροδοπέταλα καθαρισμένα από μαγιάτικη εκατόφυλλη τριανταφυλλιά

1 κιλό ζάχαρη

1 κούπα νερό

½ κουταλάκι ξινό

2 κουτάλια γλυκόζη

Οδηγίες:

Πλένουμε καλά τα πέταλα και τα στραγγίζουμε. Κόβουμε με ψαλίδι τα άσπρα μέρη από τα πέταλα (της βάσης) γιατί είναι σκληρά. Ανακατεύουμε με τη ζάχαρη, τα τρίβουμε και αφήνουμε περίπου 3 ώρες να μαραθούν μέσα σε κατσαρόλα. Προσθέτουμε το νερό, και μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε και αφήνουμε να σιγοβράσουν. Είναι έτοιμα όταν γίνουν διαφανή. Μόλις δέσει το γλυκό και πριν το κατεβάσουμε από την φωτιά, προσθέτουμε την γλυκόζη και το ξινό.

Οι γιαγιάδες το χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο για τον πονόκοιλο. 

Πανεύκολο δεν είναι; Αν βρείτε τριαντάφυλλα, μην το αμελήσετε. Θα με θυμηθείτε. Καλή σας επιτυχία. Ενημερώστε με για τα αποτελέσματα και για τυχόν απορίες που έχετε. Εις το επανιδείν φίλοι μου. 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ

Καλησπέρα φίλοι μου. Ελπίζω και σήμερα να σας βρίσκω όλους καλά, όπως πάντα. Σήμερα δεν θα ασχοληθώ με τίποτα άλλο εκτός από τα αποτελέσματα της απογραφής που διενεργήθηκε τις προηγούμενες μέρες ανά την Ελλάδα. Φυσικά και στη Λάγκα. Σίγουρα το γνωρίζετε. 

Προσωπικά θεωρώ τα αποτελέσματα άκρως απογοητευτικά για τον τόπο μας. Είναι κρίμα, γιατί ουσιαστικά φαινόμαστε εγκαταλειμμένος και νεκρός τόπος. Παρ' όλη την προσπάθεια που κάναμε κάποιοι από εμάς, δεν φέραμε, ούτε καν πλησιάσαμε στο ελάχιστο το επιθυμητό αποτέλεσμα: να δείξουμε ότι είμαστε υπολογίσιμη δύναμη.

Δείτε λοιπόν τι έγινε. Θα σας αναφέρω και τα αποτελέσματα του Βράχου:

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΛΑΓΚΑΣ:

16 κατοικημένες οικίες

78 κενές οικίες

40 απογραμμένα άτομα

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΒΡΑΧΟΥ:

16 κατοικημένες οικίες

36 κενές οικίες

37 απογραμμένα άτομα

Τώρα, με αυτά τα αποτελέσματα, τι μπορούμε να διεκδικήσουμε για το καλό του τόπου, δεν το γνωρίζω. Τα συμπεράσματα δικά σας. 

Καλή συνέχεια να έχετε φίλοι μου.

ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ 10

Καλησπέρα φίλοι μου για άλλη μια μέρα. Χαίρομαι που είμαστε καλά για να τα ξαναπούμε. Σήμερα ολοκληρώνεται η απογραφή στο χωριό μας. Αύριο με το καλό, ελπίζω να έχω τα αποτελέσματα της προσπάθειάς μας να σας ενημερώσω σχετικά. Προς το παρόν, σήμερα ας ασχοληθούμε ακόμα λίγο με τις ιδιαίτερες λέξεις του τόπου μας. Και ας διασκεδάσουμε για άλλη μια φορά:

Ψέλτσκο. Το χωριό Κυψέλη.

Ψυχοπιάνομαι. Χορταίνω.

Ψυχοπονάω. Λυπάμαι, σπλαχνίζομαι.

Ψωμολυσάω. Πεινάω υπερβολικά. 

Ραχάτι. Ησυχία, ανάπαυλα, ηρεμία. (rahat)

Ρέμπελος. Ο τεμπέλης, μεταφορικά το κοπρόσκυλο. Ρεμπελιό. Τεμπελιά.

Ρεμπεσκές. Απεριποίητος, ακατάστατος.

Ριζά (τα). Οι πρόποδες του βουνού.

Ριζικό. Μοίρα, πεπρωμένο.

Ολούθε. Παντού.

Ούρδα. Μυζήθρα.

Δείχνω. Φαίνομαι.

Δερβέναγας/ Ντερβέναγας. Ο κατά την τουρκοκρατία επικεφαλής σώματος ενόπλων, τύραννος. (τουρκ= derbent- aga)

Δερβένι/ Ντερβένι. Στενωπός όρους, κλεισώρεια. (τουρκ= derbent, dervent)

Δώθε. Προς τα εδώ.

Λάβρα. Μεγάλη ζέστη. (φωτιά και λάβρα)

Λασπουριά. Πάρα πολλή λάσπη.

Σας παρακαλώ για άλλη μια φορά, αν μπορείτε να ενισχύσετε την προσπάθεια που κάνω, στείλτε μου ό, τι υλικό έχετε για το χωριό και την λαογραφία του. Μου είναι άκρως απαραίτητο. Δεν έχει καμία σημασία αν το έχω δημοσιεύσει. Μπορεί να υπάρχει κάτι που χρειάζεται διόρθωση, συμπλήρωση ή έρευνα. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Καλή συνέχεια να έχετε φίλοι μου.

ΑΙ- ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Καλημέρα φίλοι μου. Μετά από απουσία 2 ημερών να' μαι και πάλι στο πόστο μου. Και έλειψα λόγω του Αγίου. Ήμουν στο χωριό, και ως γνωστόν εκεί δεν υπάρχει Διαδίκτυο για να είμαστε σε επαφή. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Λοιπόν φίλοι μου, φέτος ο Άι- Κωνσταντίνος ήταν Παράδεισος. Μια μέρα καταπληκτική, ιδανική για βόλτα στο δάσος, την οποία και κάναμε γιατί ο Άγιος μας περίμενε. Και ήρθε κόσμος πολύς και τον τιμήσαμε τον Κωνσταντίνο και τη μητέρα του, και σ' αντάλλαγμα, αυτοί μας πρόσφεραν απλόχερα τις ευλογίες τους. Και να πως ήταν:

Ξημερώνει. Καλημέρα σας. Κερνάω καφέ στο μπαλκόνι.

Από την άλλη μεριά του ουρανού, επειδή ο ήλιος ήταν βιαστικός να βγει, το φεγγάρι ούτε που πρόλαβε να πάει για ύπνο. Ακόμα βόλτες κάνει...

Και αρχίζει η προσέλευση στο ναό.

Και συνεχίζει...

Κι επειδή μας έπιασε ο ήλιος, και το κιόσκι ακόμα γέμισε κόσμο.

Καλημέρα έχετε από όλον τον κόσμο.

Ποζάρει και ο πρόεδρος του Συλλόγου με τον γιο του.

Και ο κόσμος έρχεται να προσκυνήσει την Χάρη του...

Κι έρχεται...

Και οι κυρίες με τον άρτο, περιμένουν να κεράσουν τον κόσμο για τους αγαπημένους τους που σήμερα γιορτάζουν.

Και τα κεράσματά μας. Η επιμέλεια του μπουφέ ανήκει στη σύζυγο του προέδρου του Συλλόγου και σε μένα. Ελάτε να σας τρατάρουμε κάτι και να ψιλοκουβεντιάσουμε.

Τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και από τον αντιδήμαρχο κ. Παπανικολάου. 

Όλοι οι παρευρισκόμενοι σας στέλνουν τις ευχές τους και την καλημέρα τους.

Η αρχηγός της αντιπολίτευσης κα Τερζοπούλου σας στέλνει κι αυτή τις ευχές της.

Και σιγά- σιγά η αποχώρηση... Ευχαριστούμε άγιε για την σημερινή ημέρα. Και του χρόνου με υγεία.

Η καθιερωμένη άποψη από τονδρόμο προς Βράχο. Τα Τσαντίρια. 

Το μεγαλείο της λαγκιώτικης φύσης ξεδιπλώνεται.

Το χωριό κοντεύει να χαθεί μέσα στο πράσινο.

Ως και η μοσχομυριστή μυτιρίνη άνθισε στην άκρη του δρόμου.

Και η νέα γενιά ζώων βγήκε βόλτα. Δεν ξέρει η καημένη όμως ότι τα παιδιά δεν βγαίνουν στο δρόμο γιατί είναι επικίνδυνος...

Τέλεια η σημερινή ημέρα. Ας είμαστε ευγνώμονες. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σ' όλους και όλες τις εορτάζουσες και εορτάζοντες. Να είστε όλοι καλά. 

Ειδικά εσείς οι μακρινοί. Σας σκεφτόμαστε πολύ. Όλοι μας εδώ.

Ο ΚΟΥΚΟΣ ΣΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΑΓΚΑΣ

Ο Kούκος

Ο ερχομός του κούκου στην πατρίδα μας έχει συνδεθεί στενά με τον ερχομό της Άνοιξης, για αυτό και θεωρείται από τον λαό ως ο κύριος προάγγελός της.

Η γνώριμη χαρακτηριστική φωνή του, "κου κου", καθώς και οι ξεχωριστές αναπαραγωγικές του συνήθειες τον κάνουν να ξεχωρίζει από όλα τα αποδημητικά πουλιά.

Ο Κούκος ο Ευρωπαϊκός ανήκει στην οικογένεια των Κούκων Cuculidae και η Ευρωπαϊκή του ονομασία είναι Cuckoo.

Πρόκειται για ένα μεσαίου μεγέθους πουλί που το μήκος του κυμαίνεται από 32-36 εκατοστά, ενώ το άνοιγμα των φτερούγων του αγγίζει μέχρι και τα 60 εκατοστά. Έχει μακρύ λεπτό σώμα με μακριά στρογγυλεμένη ουρά, με μακριές φτερούγες τις οποίες σε καθιστή θέση κρατά χαμηλωμένες και τον κάνουν να μοιάζει με γεράκι. Το κεφάλι του είναι μικρό σε σύγκριση με το υπόλοιπο σώμα του, το κίτρινο ράμφος είναι κοντόχοντρο, μυτερό και λίγο κυρτό στην άκρη. Το μάτια, ο οφθαλμικός δακτύλιος καθώς και τα ισχυρά του πόδια είναι επίσης κίτρινα. Ξεχωρίζει γιατί είναι ζυγοδάχτυλο, δηλαδή έχει δυο δάχτυλα μπροστά και δύο πίσω. Το φτέρωμά του είναι γκριζογάλανο στην πλάτη, το λαιμό και τις φτερούγες, ενώ η κοιλιά του είναι υπόλευκη με ραβδώσεις. Τα θηλυκά μοιάζουν αρκετά με τα αρσενικά, ξεχωρίζουν μόνο από τις πιο σκούρες κανελί - μπεζ ραβδώσεις στο στήθος. Τα ανήλικα έχουν γκριζόμαυρες αποχρώσεις και μια λευκή κηλίδα στον αυχένα.

Συναντάται σε ποικίλες δασικές περιοχές, σε ανοιχτά θαμνώδη μέρη, σε αγρούς κτλ. Στην πατρίδα μας ζει και αναπαράγεται στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα και σε πεδινά μέρη της Βόρειας Ελλάδας. Είναι ευρύτατα διαδεδομένο πουλί σε όλη την Ευρώπη, την Ασία και τα παράλια της Βορείου Αφρικής.

Θεωρείται από τα πλέον χρήσιμα πουλιά, μιας και είναι από τα σπάνια πουλιά που τρώνε τις τριχωτές κάμπιες των πεύκων. Εκτός από κάμπιες, τρέφεται με έντομα, σπόρους και μικρούς καρπούς.

Ο κούκος είναι παρασιτικό πουλί. Κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου γεννάει περίπου 25 αυγά. Όμως, το αξιοπερίεργο είναι ότι ενώ δεν φτιάχνει δική του φωλιά καταφέρνει και πολλαπλασιάζεται με επιτυχία! Μυστήριο της φύσης αποτελεί το γεγονός ότι καταφέρνει και γεννά μιμητικά αυγά, δηλαδή αυγά που μοιάζουν με τα αυγά των άλλων πουλιών και τοποθετεί ένα αυγό κάθε φορά σε μια διαφορετική φωλιά και εκείνα με την σειρά τους όχι μόνο κλωσούν το αυγό του κούκου, αλλά το υιοθετούν και το φροντίζουν σαν δικό τους ακόμα και όταν ο νεοσσός, τους ξεπεράσει κατά πολύ στο μέγεθος. Το αυγό του κούκου εκκολάπτεται νωρίτερα από τα αυγά των άλλων πουλιών. Με το που ξεπροβάλλει ο νεοσσός, παρόλο που έχει κλειστά τα μάτια του, με έναν περίεργο τρόπο πετάει τα υπόλοιπα αυγά από την φωλιά για να είναι ο μοναδικός που θα επιζήσει. Η επίμονη φωνή του καθώς και μόνιμα ανοιχτό στόμα του, κάνει τους θετούς γονείς να τον τροφοδοτούν συνεχώς με φαγητό με αποτέλεσμα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ξεπερνάει σε διαστάσεις τους θετούς γονείς του. Το μόνο πουλί που καταφέρνει και αναγνωρίζει τα αυγά του κούκου είναι ο μυγοχάφτης ενώ καρακάξες, κελάδες και άλλα πουλιά αναλαμβάνουν άθελά τους, αλλά με πολύ μεγάλη επιτυχία, το ρόλο των θετών γονιών.

Στη λαογραφία της Λάγκας, ο κούκος κατέχει ξεχωριστή θέση.

Πρώρα- πρώτα, έχει να κάνει με τον ερχομό της άνοιξης.  Έτσι, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ισχύουν και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα η σχετική παροιμία που συνδέει αυτό το πουλί με την αναγέννηση της φύσης. Έτσι λοιπόν:

§  «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη».

Αλλά όμως, ακόμα πιο σημαντικό, είναι η υπόλοιπη επιρροή του κούκου στην υπόλοιπη ζωή του χωριού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν:  

§  Όταν ένας κούκος κάθονταν σε ξερόκλαδο, σήμαινε ότι κάποιος θα πεθάνει.

§  Με τσάκ’ σε ο κούκος. (με τσάκισε ο κούκος). Την πρώτη φορά που άκουσα κούκο την άνοιξη (ή για πρώτη φορά οποιαδήποτε μέρα) ήμουν νηστικός, και τώρα θα αρρωστήσω.

§  Το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά έβγαιναν να πουν τα κάλαντα με ένα ραβδί από κρανιά στο οποίο πάνω είχαν στερεώσει έναν ξύλινο κούκο. Και μετά το πέρας του τραγουδιού φώναζαν δυνατά «κούκου, κούκου».

Όπως παρατηρούμε λοιπόν, ο κούκος ήταν παρών σ’ όλες τις πτυχές της ζωής των συγχωριανών μας. Από τις πιο σοβαρές και δυστυχείς, ως τις πιο χαρούμενες και ξέγνοιαστες. Τώρα τι είχαν παρατηρήσει και ένα μικρό πουλί τους επηρέαζε τόσο πολύ, δυστυχώς αυτό είναι κάτι που έχει χαθεί στο πέρασμα του χρόνου. Όμως, ακόμα οι παλιότεροι αναφέρουν τα παραπάνω ανάλογα με την περίσταση.

Ελπίζω και σήμερα να σας έδωσα κάτι να χρησιμοποιήσετε για να συμπληρώσετε τις γνώσεις σας για τον τόπο μας. Σας εύχομαι καλή συνέχεια φίλοι μου. Εις το επανιδείν.

ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι ήρθε και η ημέρα του Αγίου Κωνσταντίνου. Το εορταστικό πρόγραμμα έχει ως εξής: Αποβραδίς την παραμονή, την Παρασκευή 20 του μήνα δηλαδή, θα λάβει χώρα το καθιερωμένο γλέντι στο χώρο του Δημ. Σχολείου. Και την επόμενη μέρα, ανήμερα της γιορτής, η καμπάνα στο ξωκκλήσι της Χάρης του, θα χτυπήσει στις 8πμ. Ο καιρός μας υποσχέθηκε μια θαυμάσια μέρα. Ελάτε όλοι να τιμήσουμε τη μνήμη του και να δεχτούμε την ευλογία του. Θα είμαστε εκεί και θα σας περιμένουμε να γιορτάσουμε μαζί.

Και στη συνέχεια, θα είναι η απογραφέας επάνω στο χωριό, και θα πραγματοποιηθεί η απογραφή μας. Να είστε όλοι εκεί. Υπάρχουν πολλοί λόγοι όπως βλέπετε για να επισκεφτούμε τη Λάγκα αυτό το σαββατοκύριακο.

Θα σας περιμένουμε. Γεια σας φίλοι μου.

Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Καλησπέρα και απόψε φίλοι μου. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά για άλλη μια μέρα. Μύρισε άνοιξη επιτέλους. Και παρόλο που σήμερα οι προγνώσεις του καιρού υπήρξαν απελπιστικές και απαισιόδοξες όσο δεν πάει, η μέρα ήταν καταπληκτική. Λίγο κρύο είχε το πρωί, αλλά έφτιαξε ο καιρός. Η φύση έχει πρασινίσει και έχει στολιστεί με τα λευκά άνθη των δέντρων και τα κίτρινα των λουλουδιών του εδάφους. Γι' αυτό κι εγώ θα σας παρουσιάσω σήμερα μια άκρως ανοιξιάτικη εικόνα του χωριού, με πολύ νερό και το βουητό του, και ανθισμένα λουλούδια και δέντρα. Χαρείτε την ανθοστόλιστη και γάργαρη Λάγκα:

Η γέφυρα στον πέρα μαχαλά. Στις δόξες του το ρέμα.

Και για του λόγου το αληθές, μήπως κατά τύχη μπορείτε να ακούσετε και τον θόρυβο του νερού που πέφτει με φόρα στη μικρή λιμνούλα; 

Και μία άποψη του πέτρινου σπιτιού με ένα ολάνθιστο δέντρο μπροστά του. Η Φύση στη Λάγκα φόρεσε τα καλά της και μας υποδέχτηκε.

Και μία ανθισμένη καστανιά στην είσοδο του χωριού, στ' "Αμπέλια".

Για να μην πω τίποτα για τους κούκους που ξελαρυγγίστηκαν να φωνάζουν ότι ήρθε και εγκαταστάθηκε η άνοιξη στα μέρη μας. Αλλά ο κούκος για το χωριό μας είναι μια άλλη, μεγάλη υπόθεση. Θα την πούμε άλλη φορά. 

Προς το παρόν, σας αφήνω μ' αυτές τις εικόνες, να τις απολαύσετε με την ησυχία σας. Εις το επανιδείν φίλοι μου. 

ΛΑΓΚΙΩΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Καλησπέρα φίλοι μου, πως σας βρίσκω και σήμερα; Ελπίζω όλα καλά. Τα πισωγυρίσματα του καιρού μας έχουν τρελάνει. Όμως ο χρόνος προχωρά ακάθεκτος προς το καλοκαίρι και περιμένουμε ομορφότερες μέρες. Αλλά προς το παρόν, σήμερα εγώ κρύωσα. Θα ήθελα να είχα ανάψει το τζάκι και να καθίσω πλάι του με μια κούπα καφέ στο χέρι και να αναπολώ ζεστό ήλιο και ανοιξιάτικες αναμνήσεις. Για τέτοια απελπισία μιλάμε. Συνειρμικά, μου ήρθε στο μυαλό η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, που όταν το χειμώνα μαζευόμασταν μέσα στο σπίτι δίπλα στη σόμπα, μας έλεγε και από ένα παραμύθι. Και ένα τέτοιο σας παρουσιάζω τώρα, μιας και ο καιρός τρελάθηκε:

Ο    α γ ρ ά μ μ α τ ο ς    π α π ά ς

Ήταν ένας παπάς αγράμματος τελείως. Οι χωρικοί έκαναν παράπονα, έλεγαν τί παπάς είναι αυτός, ούτε ξέρει να διαβάζει στην εκκλησία, ούτε τίποτα. Στην εκκλησία αυτός άνοιγε το ευαγγέλιο κι έλεγε άλλα αντί άλλων. Λέει ένας χωρικός

-«να πάμε στο Δεσπότη να παραπονεθούμε». Μόλις πήγαν μαζί με τον παπά εκεί, πήρε ο παπάς το ευαγγέλιο και ήλεγεν ( έλεγε)

-«έχω τόσα μελίσια˙ τόσα είναι θ’κά ‘ς ( δικά σου), τόσα είναι θ’κά ‘μ ( δικά μου), έχω τόσα πρόβατα, τόσα είναι θ’κά ‘ς, τόσα είναι θ’κά ‘μ», λέγοντάς τα αυτά εμμέσως προς τον Δεσπότη, για να μην τον απολύσει αυτός. Τον ακούει ο Δεσπότης, λέει

-«καλός είναι, γιατί δεν σας αρέσει;» και τους διώχνει. Ε, λέει ένας χωρικός μετά,

-«εγώ θα κάνω τον πεθαμένο», γιατί όσοι πέθνησκαν (πέθαιναν),τους διάβαζε μόνος μες στην εκκλησία ο παπάς και δεν άφηνε κανέναν να μπει. Λέει λοιπόν αυτός στους άλλους χωριανούς, «εγώ θα μπω, κάνοντας τον πεθαμένο, να δω τι λέει εκεί μέσα.» Πάει αυτός μέσα στην εκκλησία, άρχισε ο παπάς να ψέλνει -«όσος είναι απ’ τ’ εκεί ως εκεί, τόσος είναι απ’ τ’ εκεί ως εκεί». Χαμογέλασε ο δήθεν πεθαμένος. Κατάλαβε ο παπάς και λέει μέσα του -«α αυτός δεν είναι πεθαμένος, και με γελούν». Παίρνει το μανάλι, τον δίνει μια, τον άφησε στον τόπο. Βγαίνει μετά έξω και λέει στους χωριανούς -«άλλη φορά να τους πεθαίνετε καλά, γιατί τρόμαξα να τον πεθάνω».

Καλή συνέχεια να έχετε με πολύ νοσταλγία και πιο πολλές αναμνήσεις. Και αν θυμάστε κι εσείς κάτι από τα παλιά, πείτε το και σε εμένα. Μοιραστείτε το μαζί μου. Θα το χαρώ ιδιαίτερα. Γεια σας φίλοι μου.   

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΕΗΚ ΜΕ ΛΟΥΚΟΥΜΙΑ

Καλησπέρα φίλοι μου. Και άλλη αλλαγή του καιρού σήμερα. Τι να πω. Ο Μάης νομίζει πως είναι Μάρτης. Και το άσχημο είναι πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τον βγάλω από την πλάνη του. Θα περιμένουμε να περάσει κι αυτό. Τι να κάνουμε. Τουλάχιστον μας υποσχέθηκε ηλιόλουστο σαββατοκύριακο, που θα είμαστε πάνω στον Άι- Κωνσταντίνο να γιορτάσουμε τη Χάρη του. Για να δούμε. Σήμερα, αποφάσισα να σας δείξω τον τρόπο που φτιάχνεται αυτό το ξεχωριστό παραδοσιακό κέηκ. Όσοι το έχετε δοκιμάσει- γιατί το έχω κάνει σε κάποιες συγκεντρώσεις- ξέρετε για ποιο μιλάω. Αρκετοί μου ζητήσατε τη συνταγή. Να τη λοιπόν:

Κέικ με λουκούμια, φουντούκια και ροδόνερο

Συστατικά

200 γρ. αλεύρι ή φαρίνα

120 γρ. βιτάμ

120 γρ. ζάχαρη

3 αυγά

1 μπέικιν πάουντερ

80γρ. φουντούκια χοντροκομμένα

80γρ. λουκούμια με άρωμα τριαντάφυλλου, κομμένα σε κυβάκια

4 κ.σ. ροδόνερο

ζάχαρη άχνη για το τέλος

Οδηγίες

Χτυπάμε ζάχαρη και βιτάμ καλά. Ρίχνουμε ένα - ένα τα αυγά και προσθέτουμε το αλεύρι με το μπέικιν και το ροδόνερο.

Τέλος ρίχνουμε τα λουκούμια κομμένα σε κυβάκια και τα φουντούκια, ανακατεύοντας με σπάτουλα.

Αδειάζουμε σε καλά λαδωμένη και αλευρωμένη φόρμα, ψήνουμε στους 180^ο  40-45’ ελέγχοντας με μαχαιράκι αν είναι ψημένο.

Μόλις κρυώσει, το πασπαλίζουμε με την ζάχαρη άχνη. Πασπαλίζουμε τέλος με άχνη.

Λίγα μυστικά ακόμα

Η συνταγή είναι για μία μακρόστενη φόρμα του κέηκ. Αν θέλετε για μια κανονική στρογγυλή, πρέπει να διπλασιάσετε τη συνταγή. Επίσης όσες φορές το έφτιαξα το έκανα σε ατομικές χάρτινες θηκούλες. Επίσης διπλασίασα τη συνταγή γιατί είναι πολύ ωραίο και γίνεται ανάρπαστο.

Καλή επιτυχία! Φάτε και λίγο για μένα και πείτε μου τις εντυπώσεις σας. Εις το επανιδείν φίλοι μου.

ΠΑΛΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Καλησπέρα φίλοι μου και σήμερα. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Σήμερα το χωριό ήταν χαρά Θεού. Επιτέλους ζέστανε ο καιρός και ήρθε η άνοιξη στο χωριό. Στη βόλτα που έκανα μου ήρθαν στο νου πολλές παλιές αναμνήσεις του τι κάναμε στο χωριό όταν βρισκόμασταν τέτοιες μέρες. Κατ' αρχήν δεν μέναμε ούτε στιγμή στο σπίτι. Βγαίναμε έξω και είτε κάναμε βόλτες στα βουνά και σκαρφαλώναμε στα λιζβάρια σαν τα κατσίκια, είτε παίζαμε κάθε λογής παιχνίδι. Και είχαμε όλη μέρα γέλια και χαρές. Εκτός από ένα παιχνίδι, που συνήθως κατέληγε σε κάποια μικρή τραγωδία: τον πετροπόλεμο.

Ο    π ε τ ρ ο π ό λ ε μ ο ς 

Το παιχνίδι παιζόταν από μεγάλα παιδιά. Χωρίζανε σε δύο ομάδες, συνήθως από διαφορετικές γειτονιές, με τις τσέπες γεμάτες πέτρες στρογγυλές, κυρίως από τη θάλασσα, για να είναι βολικές στο πέταμα.  Άλλοι  είχαν σφεντόνες με λάστιχα, με τις οποίες κυνηγούσαμε τα πουλιά.  Όταν άρχιζε ο πόλεμος, τότε ανοίγανε κεφάλια και υπήρχαν μικροτραυματισμοί, διότι προσπαθούσαν να έχουν αποστάσεις η μία ομάδα από την άλλη.  Τι λογής παιχνίδι ήταν αυτό, δεν το καταλαβαίνω.  Ίσως ο ρόλος του ήταν να φέρει τα παιδιά αντιμέτωπα με τον κίνδυνο, για να μπορέσουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους.

Τέλος πάντων, είπα να μη σχολιάσω, αλλά τι μυαλό αυτό των αγοριών! Γιατί ο πετροπόλεμος δεν ήταν μόνο παιχνίδι των πολύ νεανικών χρόνων μου, αλλά αλλά και πολύ παλαιότερων. Ανέκαθεν τα αγόρια με τον ίδιο τρόπο σκέφτονταν. Τέλος πάντων. Τα συμπεράσματα δικά σας. 

Καλή συνέχεια να έχετε.

ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑ 9

Φίλοι μου καλησπέρα σας. Δυστυχώς για λόγο που δε γνωρίζω, ο blogger σήμερα έκλεισε και εξαφάνισε τις χθεσινές αναρτήσεις. Θα προσπαθήσω να τις επαναφέρω. Ήδη το έκανα με την ανακοίνωση της απογραφής. Θα προσπαθήσω και με τη ντοπιολαλιά σήμερα. Λάθος μου, ξέχασα να ρωτήσω τι κάνετε. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Ας προχωρήσουμε στο θέμα μας όμως:

Φκιασίδι. Στολίδι, μακιγιάζ.

Φόβιος. Αυτός που προκαλεί φόβο.

Φουλτάκι. Φλύκταινα, σπυράκι από τσίμπημα εντόμου ή επαφής με ερεθιστικό φυτό.

Φιρμάνι. Σουλτανικό διάταγμα, αυτοκρατορική διαταγή.

Αλυχτάω. Γαβγίζω.

Αμέτι- μουχαμέτι. Πείσμα, σκοπός.

Ανασκουμπώθηκα. Σήκωσα τα μανίκια μου και είμαι έτοιμος για δουλειά.

Αντιλιά. Η αντανάκλαση του ήλιου, των ηλιακών ακτινών.

Εσνάφι. Συντεχνία, σωματείο, σινάφι.

Έμπα, το. Είσοδος.

Ιτς. Καθόλου, ουδόλως.

Καβουρμάς. Κρέας καβουρδισμένο και συντηρημένο σε λίπος για το χειμώνα.

Καζανιάζω. Τοποθετώ στο καζάνι για βράσιμο ή απόσταξη.

Καλτάκα. Γυναίκα κακής διαγωγής, άτιμη.

Κάλφας. Αρχιτέκτονας, αρχιμάστορας.

Καραούλι. Περίπολος, φρουρός, σκοπός, ενέδρα, ύψωμα με απεριόριστη θέα.

Τελικά δεν κατάφερα να ανακτήσω όλες τις χθεσινές λέξεις. Δεν θυμάμαι ποιες ήταν. Γι' αυτό και σας έδωσα κάποιες άλλες. Ελπίζω να τις θυμηθείτε κι αυτές. Καλή συνέχεια να έχετε.