Γεια σας και πάλι φίλοι μου. Σήμερα, για μια ακόμα φορά- τι σπάνιο πράγμα- έχω κατακλυστεί από νοσταλγικές παρορμήσεις και μια διάθεση μάλλον παιχνιδιάρικη. Προσπαθώντας να τα συνδυάσω όλα αυτά μαζί, θυμήθηκα ένα παλιό παιδικό παιχνίδι. Ομαδικό, κοριτσίστικο, και που παίζονταν τόσο στα πιο παλιά, όσο και στα πιο πρόσφατα χρόνια, αφού θυμάμαι ότι στα μικράτα μου, κι εμείς παίζαμε το "Μαντηλάκι" στο σχολείο, στο χωριό, όπου τελικά μαζευόμασταν πολλά κορίτσια μαζί. Ας το θυμηθούμε λοιπόν:
Τ ο Μ α ν τ η λ ά κ ι
Αυτό το παιχνίδι παιζόταν κυρίως από κορίτσια. Κάθονταν κάτω κυκλικά το ένα δίπλα στο άλλο με τα χέρια πίσω στις πλάτες. Είχαν ένα μαντιλάκι δεμένο σφιχτά και το περνούσαν από χέρι σε χέρι τραγουδώντας
«Το μαντηλάκι πέρασε κι η κόρη το γυρεύει,
πάει πέρα, πάει πέρα,
μια τούμπα στον αέρα».
Ένα κορίτσι ήταν όρθιο στη μέση του κύκλου και προσπαθούσε να βρει που βρισκόταν το μαντιλάκι. Όταν έβρισκε το κορίτσι που το κρατούσε άλλαζαν θέσεις και το παιχνίδι συνεχιζόταν.
Ή σύμφωνα με μια άλλη, πιο παλιά μαρτυρία, υπήρχε και κάποια παραλλαγή:
«Κάναμε έναν κύκλο αρκετά μεγάλο. Μία κοπέλα κρατώντας ένα μαντηλάκι στο ένα της χέρι περπατώντας από πίσω μας, κάποια στιγμή, άφηνε το μαντηλάκι στα πόδια κάποιας κοπέλας. Αν η συγκεκριμένη κοπέλα καταλάβαινε ότι το μαντηλάκι βρίσκεται πίσω της το έπαιρνε και γυρνούσε η ίδια γύρω από τον κύκλο αφήνοντάς το πίσω από όποια κοπέλα αυτή ήθελε, η οποία αν δεν το αντιλαμβάνονταν τότε η κοπέλα που το άφησε πίσω της την πλησίαζε και τη χτυπούσε με το χέρι της στην πλάτη».
Αν κι εσείς θυμηθήκατε τα μικρά σας χρόνια, τότε πέτυχα τον στόχο μου. Γιατί προσπαθώ πάντα αυτό να κάνω, και μόνον τα ωραία πράγματα και αναμνήσεις. Εις το επανιδείν φίλοι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου