Καλησπέρα φίλοι μου και σήμερα. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Σήμερα το χωριό ήταν χαρά Θεού. Επιτέλους ζέστανε ο καιρός και ήρθε η άνοιξη στο χωριό. Στη βόλτα που έκανα μου ήρθαν στο νου πολλές παλιές αναμνήσεις του τι κάναμε στο χωριό όταν βρισκόμασταν τέτοιες μέρες. Κατ' αρχήν δεν μέναμε ούτε στιγμή στο σπίτι. Βγαίναμε έξω και είτε κάναμε βόλτες στα βουνά και σκαρφαλώναμε στα λιζβάρια σαν τα κατσίκια, είτε παίζαμε κάθε λογής παιχνίδι. Και είχαμε όλη μέρα γέλια και χαρές. Εκτός από ένα παιχνίδι, που συνήθως κατέληγε σε κάποια μικρή τραγωδία: τον πετροπόλεμο.
Ο π ε τ ρ ο π ό λ ε μ ο ς
Το παιχνίδι παιζόταν από μεγάλα παιδιά. Χωρίζανε σε δύο ομάδες, συνήθως από διαφορετικές γειτονιές, με τις τσέπες γεμάτες πέτρες στρογγυλές, κυρίως από τη θάλασσα, για να είναι βολικές στο πέταμα. Άλλοι είχαν σφεντόνες με λάστιχα, με τις οποίες κυνηγούσαμε τα πουλιά. Όταν άρχιζε ο πόλεμος, τότε ανοίγανε κεφάλια και υπήρχαν μικροτραυματισμοί, διότι προσπαθούσαν να έχουν αποστάσεις η μία ομάδα από την άλλη. Τι λογής παιχνίδι ήταν αυτό, δεν το καταλαβαίνω. Ίσως ο ρόλος του ήταν να φέρει τα παιδιά αντιμέτωπα με τον κίνδυνο, για να μπορέσουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους.
Τέλος πάντων, είπα να μη σχολιάσω, αλλά τι μυαλό αυτό των αγοριών! Γιατί ο πετροπόλεμος δεν ήταν μόνο παιχνίδι των πολύ νεανικών χρόνων μου, αλλά αλλά και πολύ παλαιότερων. Ανέκαθεν τα αγόρια με τον ίδιο τρόπο σκέφτονταν. Τέλος πάντων. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Καλή συνέχεια να έχετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου