Καλησπέρα φίλοι μου. Σήμερα θα σας δείξω πως περάσαμε την Κυριακή στη Λάγκα. Με την ευκαιρία της επετείου της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, διοργανώσαμε Κοινότητα και Σύλλογος μαζί, μια γιορτή για να ξεφαντώσουμε στη φύση. Ευκαιρία ψάχναμε. Ήταν πολύ όμορφα. Είχαμε επιτυχία. Βρεθήκαμε μαζί γενιές και γενιές συγχωριανών μας: εγγόνια, γονείς και παππούδες. Όλοι συμμετείχαν στις δραστηριότητες, χωρίς να ξεχωρίζουν οι ηλικίες. Όμως μην σας κουράζω πολύ, δείτε τι έγινε:
Πρωί- πρωί και η υγρασία φεύγει. Η μέρα προμηνύεται καλοκαιρινή και ιδανική για γιορτή στη φύση.
Στην είσοδο του Δημ. Σχολείου είχαμε αναρτήσει μία αφίσα σχετική με την σημερινή ημέρα. (την έχετε δει σε προηγούμενη ανάρτηση).
Και όποιος κατέφθανε, το' ριχνε στο παιχνίδι. Όλοι μαζί, μεγάλοι και μικροί.
Ελάτε να σας κεράσουμε ένα γλυκό κι ένα ποτήρι κρύο νερό της Λάγκας.
Πόσο είμαστε δεμένοι με το περιβάλλον; Άραγε το έχουμε συνειδητοποιήσει; Συμπεριφερόμαστε σα να μη μας αφορά το ζήτημα. Κι όμως...
Λίγα στοιχεία χαρακτηριστικά της χλωρίδας και την πανίδας του τόπου μας. Ευτυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον, τίποτα δεν κινδυνεύει να περάσει στην ανυπαρξία. Το μόνο εξαφανισμένο είδος είναι... ο γάιδαρος.
Και τα παιχνίδια συνεχίζονται.
Δεν ζωγραφίζουν μόνο τα παιδιά. Το ταλέντο που ξεδιπλώνεται δεν έχει ηλικία.
Άναψε φωτιά στην ψησταριά για τα σουβλακολουκάνικα. Άντε να καούν τα κάρβουνα!
Το παλιό λιζγκάρι περιμένει στη γωνιά του υπομονετικά να έρθει η ώρα να εκτελέσει το καθήκον του στη δενδροφύτευση.
Και τα τρία δεντράκια που θα κάνουν τη Λάγκα τόπο τους από δω και πέρα.
Μέσα από τα κουφάρια βγαίνει ζωή. Αυτό είναι το θαύμα της φύσης.
Έχετε δει ξανά τέτοια γκλίτσα; Ούτε κι εγώ.
Εγώ ήμουν αυτή που έγραψα πριν ότι ο γάιδαρος εξαφανίστηκε από τη Λάγκα;
Και ο κόσμος εξακολουθεί να έρχεται.
Η ομπρέλα εκτελεί πολλά χρέη.
Τα Όντρια μας καμαρώνουν και χαίρονται που έχουν κι αυτά την τιμητική τους σήμερα.
Και κόσμος φτάνει...
Και οι περισσότεροι έψαξαν και βρήκαν σκιά. Ο ήλιος άρχισε να καίει.
Τα έργα των παιδιών. Τύφλα να' χουν οι μεγαλύτεροι των ζωγράφων.
Σας ήρθε η μυρωδιά της τσίκνας; Συγκλονιστική. Τώρα κατάλαβα ότι πεινούσα.
Κι επειδή ο παπάς πρώτα τα γένια του ευλογεί, ε, να μη δοκιμάσει πρώτα ο Σύλλογος τι θα κεράσει τον κόσμο;
Στο κιόσκι κοντά στην ψησταριά έχουν γίνει πηγαδάκια.
Η ώρα της δενδροφύτευσης ήρθε. Ας μαζευτούμε όλοι μαζί.
Να μας ζήσετε δεντράκια. Καλώς ήλθατε στον ευλογημένο τόπο μας.
Πάντα άξια να είναι τα παιδιά μας. Πάντα να προσέχουν και να φροντίζουν τη φύση και το περιβάλλον μας για να ζουν καλύτερα.
Και του χρόνου με υγεία!!! Εις το επανιδείν φίλοι μου.
Αν θέλετε να ζείτε κι εσείς τέτοιες καταστάσεις, δεν έχετε παρά να έρθετε στο χωριό μας. Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου