Καλησπέρα φίλοι μου. Ή μάλλον καλημέρα γιατί εδώ είναι περασμένα μεσάνυχτα. Όμως δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι αύριο για να σας δώσω τις εικόνες που είδα χθες το απόγευμα. Στις 5:30 αποφασίσαμε με τον πατέρα μου ότι δεν ήταν δυνατόν να αφήσουμε ανεκμετάλλευτο ένα καλοκαιρινό απόγευμα και να μην αρπάξουμε τη ευκαιρία να επισκεφτούμε τα Όντρια. Πιθανότατα φέτος δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να το κάνουμε. Έτσι κι έγινε. Πήραμε το αυτοκίνητο και βγήκαμε ως το Ούσι. Από και πέρα με τα πόδια πήγαμε ως το Ζωνάρι. Όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Σας αφιερώνω τις μαγευτικές εικόνες:
Τέλος πάντων, ήταν νύχτα και ξημέρωσε. Ώσπου να ¨φορτώσει τις φωτογραφίες ήρθε η επόμενη μέρα. Εσείς όμως απολαύστε:
Το οροπέδιο πέρα από το Ούσι.
Αυτήν την βελανιδιά βάλαμε ως σημαδούρα για τον δρόμο, επειδή είναι πολύ εύκολο να χαθείς. ...και για λίγο χαθήκαμε στην επιστροφή.
Αρχίζει και φαίνεται ο ορίζοντας. Να η Κοτύλη στο βάθος.
Να η Λάγκα στο βάθος.
Η αριστερή άκρη του Ζωναρίου.
Παντού σημάδια σκαψίματος από ζώα. Είτε είναι αρκούδες, είτε αγριογούρουνα. Ψάχνουν για ρίζες ή μυρμήγκια.
Η δεξιά άκρη του Ζωναρίου.
Το "τσίπι", ο μυτερός βράχος που σηματοδοτεί το μονοπάτι για το Ζωνάρι.
Και επιτέλους να η αρχή του.
Και φέτος η Λάγκα από το Ζωνάρι.
Και πάλι το μέρος σκαμμένο από αρκούδες.
Και άλλο σκάψιμο.
Παρόλο που είναι φθινοπωρινοί, οι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς έκαναν κι όλας την εμφάνισή τους. Από τις πιο πλήρεις τροφές στον κόσμο σε βιταμίνη C.
Το τσάι ακόμα ζει.
Στον δρόμο της επιστροφής.
Η Λάγκα σε κορνίζα της φύσης.
Χαθήκαμε...
Ακόμα χαμένοι είμαστε... Ευτυχώς γιατί μπορέσαμε και απολαύσαμε περισσότερη ομορφιά.
Βρεθήκαμε.
Το Ούσι με τις καλύβες και τα μαντριά του.
Η παλιά κουπάνα, βρύση για τα ζώα. Φυσικά και δεν έχει νερό τώρα.
Στο δρόμο για το Κρυονέρι πλέον, θα χωράφια θερίζονται. Το θέρος πήγε τόσο πίσω με τον άσχημο καιρό που έκανε αυτούς τους μήνες.
Φίλοι μου, σας εύχομαι καλή ξεκούραση από την εκδρομή. Τα ξαναλέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου