Γεια σας και πάλι. Σήμερα είναι χιονιάς. Μα πόσο χιόνι μπορεί να ρίξει πια; Μας γύρισε πίσω στο χειμώνα. Αντί να προετοιμαζόμαστε και να φτιάχνουμε χαρταετό για την Καθαρά Δευτέρα μεθαύριο, μάλλον θα ξεχυθούμε στις χιονισμένες ραχούλες να στήσουμε σκανταλιές. Γιατί βρισκόμαστε και σε περίοδο οικονομικής κρίσης και θα συνδυάσουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Μάθετε λοιπόν τι ήταν η σκανταλιά και βρείτε χιονισμένο ολόασπρο βουνό για να την στήσετε:
Σκανταλιά
Η σκανταλιά ήταν ένα παιδικό παιχνίδι. Τότε τα παιδιά εφηύραν παιχνίδια με ό, τι είχαν στη διάθεσή τους. Δηλαδή με πολύ λίγα πράγματα. Ήταν ένα χειμωνιάτικο παιχνίδι. Έπρεπε οπωσδήποτε το τοπίο να είναι χιονισμένο. Για να είναι κάτασπρο. Σ’ αυτό το κάτασπρο τοπίο λοιπόν, τοποθετούσαν τα παιδιά ένα μικρό σωρό από κοπριά. Έτσι, θα μπορούσαν τα πουλιά από πολύ μακριά και ψηλά να τον εντοπίσουν. Αφού είχαν ετοιμάσει τον κράχτη, έφτιαχναν ένα πρόχειρο σπιτάκι από πέτρες. Όμως η μία πέτρα ήταν χαλαρή και ακουμπούσε σε ένα μάνταλο, που το ονόμαζαν σκάνταλο. Μέσα στο σπιτάκι έβαζαν λίγους σπόρους για να προσελκύσουν το πουλάκι στην παγίδα. Όταν λοιπόν το πουλί έβλεπε την κοπριά, πετούσε χαμηλά για να δει τι ήταν. Γιατί τον χειμώνα στο χιονισμένο περιβάλλον της Λάγκας ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρουν κάτι να φάνε.
Προσγειώνονταν στην κοπριά και έβλεπαν τους σπόρους μέσα στο σπιτάκι- στη σκανταλιά. Έμπαιναν μέσα πατώντας στο σκάνταλο, και αυτό καθώς κινούνταν παράσερνε την χαλαρή πέτρα. Έκλεινε η σκανταλιά και το πουλάκι εγκλωβίζονταν.
Μ’ αυτόν τον τρόπο πιάνονταν πολλά κοτσύφια και κίσσες. Και γίνονταν νοστιμότατη σούπα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά περνούσαν δημιουργικά τον χρόνο τους, και ήταν χαρούμενα που μπορούσαν να συμβάλλουν στο οικογενειακό τραπέζι, που ήταν κατά βάση πενιχρό.
Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν. Αλλά όχι και όλοι μαζί. Ένας- ένας, για να αφήσουμε ζωντανό και κανένα πουλάκι. Όχι όπως οι κυνηγοί που όταν έρχονται δεν αφήνουν το παραμικρό στο πέρασμά τους.
Καλή διασκέδαση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου