Ο ΑΗ- ΝΙΚΟΛΑΣ

Καλησπέρα σας. Μάλλον καλημέρα σας, γιατί τέτοια ώρα που γράφω, έχουμε περάσει στην επόμενη μέρα και είναι το σκοτάδι βαθύ για πολλές ώρες ακόμα. Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για την εκκλησία του χωριού, την κεντρική, τον Άγιο Νικόλαο.

Η εκκλησία ενός τόπου είναι πολύ σημαντικό στοιχείο του πολιτισμού της. Αποτελεί τον θεματοφύλακα της πίστης, της γνώσης, των ιδανικών, και γενικά της ζωής ενός τόπου. Σε καιρούς δύσκολους, σκοτεινούς και χαλεπούς, η εκκλησία είναι αυτή που στάθηκε ακοίμητος φρουρός στο πλάι των πιστών, και βοήθησε στο ξεπέρασμα των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετώπισε ο τόπος. Για να μην λέω υπερβολές, όχι μόνον αυτή, αλλά σίγουρα κρατά τα εύσημα. Κάθε άνθρωπος στη δυσκολία του, στην εκκλησία θα τρέξει να προσευχηθεί και να αποθέσει τις ελπίδες του. Έτσι, η συναισθηματική αξία που συγκεντρώνει η εκκλησία είναι τόσο υψηλής αξίας, που γίνεται κολόνα παρηγοριάς και ψυχικής ανάτασης για κάθε άνθρωπο που την χρειάζεται και την αποζητά.

Τώρα, όσον αφορά στο σημερινό Άγιο Νικόλαο, αποτελεί δεύτερο κτίσμα, της Λάγκας. Το πρώτο κτίσμα της εκκλησίας τοποθετούνταν στο χώρο που είναι σήμερα το Δημοτικό σχολείο. Το χτίσιμο της πρώτης εκκλησίας λέγεται ότι έγινε από τους Λαγκιώτες περί τα 1866, με πρωτοβουλία ενός τότε μοναχού Προκοπίου, ή του Παναγιώτη Λέλιου. Οι αναμνήσεις αυτές φθίνουν και χάνονται στο πέρασμα των αιώνων. Γίνεται πάντως λόγος για μεγαλόπρεπο κτίσμα με ξυλόγλυπτο τέμπλο, και εικόνες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Μόνο που δεν έχει σωθεί απ' όσο γνωρίζουμε ούτε μια φωτογραφία από αυτόν τον καλλιτεχνικό πλούτο. Γι' αυτό σας παρακαλώ πάρα πολύ, αν κάποιος έχει κάτι ανάλογο, ας μου την παρουσιάσει, για να έχουμε μια αποδεικτική εικόνα εκείνου του ναού. Εν πάσει περιπτώσει, εκείνη η εκκλησία τελείωσε άδοξα την ζωή της στη μεγάλη φωτιά της 5ης Οκτωβρίου 1943, όταν το χωριό ολόκληρο πυρπολήθηκε από τους γερμανοκομιτατζήδες. Τότε ήταν που οι Λαγκιώτες έφυγαν καταφυγόντες σε διάφορες πόλεις του νομού- κυρίως Καστοριά και Άργος Ορεστικό- και δεν επέστρεψαν στη Λάγκα παρά το 1950. 

Πρώτο τους μέλημα ήταν να χτίσουν μια εκκλησία, η οποία βρήκε τον τόπο της στη θέση του καμένου σχολείου στο κέντρο πλέον του χωριού.

Μετά λοιπόν από έγκριση του Μητροπολίτη Νικηφόρου, αρχίζει το χτίσιμο το 1952. Αγωνίστηκε σκληρά όλο το χωριό, και όλοι έχουν βάλει το λιθαράκι τους σ' αυτήν την προσπάθεια. Αυτοί που όμως έχουν καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, είναι οι εξής:

1. Νικόλαος Ι, Παπαϊωάννου, ιερεύς οικονόμος

2. Ιωάννης Καραντίνος, ιερεύς

3. Δημήτριος Π. Παπαθανασίου γραμματέας της κοινότητας

4. Θωμάς Θεοχάρης

5. Βάιος Καραντίνος

6. Ιωάννης Πρέμπτης, πρόεδρος της κοινότητας

7. Χρήστος Ν. Παπαϊωάννου, πρόεδρος της κοινότητας

8. Σωτήριος Ν. Παπαϊωάννου, διδάσκαλος

9. Λεωνίδας Καλύβας

και φυσικά πολλοί άλλοι, οι οποίοι αναφέρονται στο Πίνακα Δωρητών και στο βιβλίο Ευεργετών Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, από όπου και έχουν αντληθεί όλα αυτά τα στοιχεία.

Η οικονομική ενίσχυση για την ανέγερση του Ναού προήλθε από:

1. το κράτος με 330 χρυσές λίρες Αγγλίας

2. τον Συνεταιρισμό Λαμπανόβου με 60 χρυσές λίρες Αγγλίας
3. το ταμείο της Εκκλησίας με 110 χρυσές λίρες Αγγλίας
εκτός αυτών, όσοι βοήθησαν με χρηματικά ποσά ή άγια σκεύη, είναι καταγεγραμμένοι στο παραπάνω βιβλίο Ευεργετών Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου.
Αυτός λοιπόν είναι ο ιερός Ναός μας εν ώρα λειτουργίας:

Και ακριβώς αμέσως μετά την λειτουργία, και ενώ ακόμα το θυμιατό αναδίνει το ευλογημένο άρωμα του μοσχολίβανου: 

Και το Δεσποτικό:

Και η παρακάτω φωτογραφία είναι για σένα παππού. Θυμάσαι τα λιοντάρια που φυλούν την βάση του Δεσποτικού; Δύο σφίγγες που δεν αφήνουν κανένα ανάξιο να τις περάσει:

Και τέλος δύο φωτογραφίες του τέμπλου. Όλων αυτών των Ιερών προσώπων που οδηγούν τα βήματα στη ζωή μας. Που ακούν τις προσευχές, τις αγωνίες, αλλά και τις ευχαριστίες μας. 

Πόση δύναμη προσευχής δεν έχει μαζευτεί μέσα σ'αυτούς τους τοίχους στο πέρασμα των χρόνων; Ας μας βοηθάει όλους μας. Καλό ξημέρωμα να έχετε.