ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Καλησπέρα και σήμερα. Αυτές τις μέρες έχουμε μπει στην κατάψυξη. Έχει πολύ κρύο και απ' ότι φαίνεται, θα συνεχίσει έτσι ο καιρός. Τουλάχιστον σταμάτησε να χιονίζει και να είναι βαρύς και συννεφιασμένος ο ουρανός. Αυτό οφείλεται στους παγωμένους βοριάδες που έχουμε. Τουλάχιστον βλέπουμε ήλιο. 

Απόψε θα συνεχίσω το χθεσινό θέμα της Καθαράς Δευτέρας. Θα σας μιλήσω για τον χαρταετό. 

Καθαρά Δευτέρα χωρίς χαρταετό δε νοείται. Όπως σήμερα, έτσι και παλιότερα στη Λάγκα πετούσαν τον χαρταετό εκείνη την ημέρα, εφόσον βέβαια το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες.

Επειδή δεν υπήρχε τρόπος τα Λαγκιούλια να αποκτήσουν χαρταετό έτοιμο, έφτιαχναν οι ίδιοι έναν. Και να πως:

Πρώτα- πρώτα έβρισκαν πολύ καλά και γερά καλάμια. Τα έκοβαν λεπτές λωρίδες και δημιουργούσαν ένα κανονικό εξάγωνο, το οποίο έδεναν κατά βάση με κλωστή αλλά κυρίως με ζυμάρι. Στη συνέχεια, αντί για χαρτί που δεν υπήρχε, χρησιμοποιούσαν εφημερίδες. Φρόντιζαν με πολύ μεγάλη προσοχή να το κολλήσουν πάνω στο καλαμένιο εξάγωνο με το ίδιο ζυμάρι. Πρόσθεταν και την ουρά του με τα ζύγια, και έδεναν και τον σπάγκο και … τον αμολούσαν. Οπωσδήποτε δεν ήταν τέλεια ζυγισμένος ο χαρταετός, αλλά εφόσον φυσούσε δυνατός αέρας και τα παιδιά έτρεχαν πολλές φορές πιο γρήγορα απ’ αυτόν, ο αετός σηκωνόταν  ψηλά. Όσο πιο ψηλά πήγαινε τόσο πιο χαρούμενος ήταν ο ιδιοκτήτης του. Έδειχνε ότι είχε μεγάλη μαεστρία στο φτιάξιμο του χαρταετού.

Τι καταπληκτικό θέαμα!

Στην πραγματικότητα ο χαρταετός είναι κινέζικη επινόηση. Τόσο παλιά, που φτάνει στα 10.000 π.Χ. Στην Ελλάδα ήρθε τον 4ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τις πηγές, ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος (καταγόμενος από  τον  Τάραντα της  Νότιας  Ιταλίας, καλός  φίλος  του Πλάτωνα  και  οπαδός  του  Πυθαγόρα), χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αϊτό. Ο  Αρχύτας  θεωρείται  ο  τελευταίος  αλλά  και  ο  σημαντικότερος  των Πυθαγορείων. Κείμενα  του  Αρχύτα  λένε  ότι  μελέτησε  και  ο  Γαλιλαίος.

Παλαιότερη αναφορά θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεικόνιση σε ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου μιας κόρης που κρατά στα χέρια της λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα, ένα είδος αϊτού δηλαδή, και την οποία ετοιμάζεται να πετάξει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρήση του χαρτιού δεν ήταν ακόμη γνωστή, εικάζουμε ότι τα χρόνια εκείνα, τα όποια πειράματα ή παιχνίδια με αϊτούς θα πρέπει να τα έκαναν με πανί, αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιούσαν στα πλοία έως και τα μεσαιωνικά χρόνια. Πολύ αργότερα, ο Μάρκο Πόλο, γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στη Μεσαιωνική Ευρώπη. Και υιοθετήθηκε σιγά- σιγά από τους Έλληνες όλων των εποχών ως παιχνίδι ανεμελιάς και ως προμήνυμα της Άνοιξης που έρχεται και την περιμένουμε με χαρά και ανυπομονησία. 

Στις μέρες μας μπορούμε να πετάμε τον χαρταετό όποτε θέλουμε, και όχι μόνο μια μέρα τον χρόνο. Πιστεύω πως καλό είναι να το κάνουμε. Θα χαίρονται τόσο πού τα παιδιά όλων των ηλικιών που θα συμμετέχουν στο παιχνίδι. Ας το κάνουμε όταν βρίσκουμε ευκαιρία. Και μάλιστα τώρα που έχουμε τόσες πολλές επιλογές χαρταετών.

Και με το λατρεμένο αυτό έθιμο σας αφήνω και απόψε. Καλό σας βράδυ και καλές αναμνήσεις.