ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΒΟΛΤΑΣ

Καλησπέρα σας και σήμερα. Με τόσο ωραίο καιρό έξω δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε την βόλτα μας στο χωριό.Θυμάστε, χθες την αρχίσαμε και είχαμε φτάσει ως τις κότες και την κατσίκα του χωριού. Σήμερα θα κατεβούμε το ποτάμι. Ξεκινάμε λοιπόν από τον πάνω μαχαλά, και συγκεκριμένα από την βρύση του. Αυτή η βρύση είναι αντικατάσταση της παλιάς βρύσης του χωριού, όπου οι κάτοικοι του πάνω μαχαλά προμηθεύονταν νερό. Τώρα είναι λίγο εγκαταλειμμένη βέβαια, αλλά βρίσκεται σε πολύ ωραία τοποθεσία. Ακριβώς δίπλα στο ποτάμι, με το νερό να τρέχει πλάι της ορμητικό. Για ρίξτε μια ματιά:

Έχει ακόμα λίγο χιόνι, αλλά ο ήλιος που λάμπει θα το λιώσει πολύ σύντομα. Και μάλιστα, σ'αυτό το σημείο φαίνεται το νερό να έχει σταθεί για να το βγάλουμε φωτογραφία. Στην πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά στατικό είναι. Είναι αρκετά ορμητικό. 

Στη συνέχεια, κατεβαίνοντας το ποτάμι από το μονοπάτι, φτάσαμε στον πέρα μαχαλά, όπου εδώ φαίνεται η αληθινή ορμή του νερού. Το ζεστό φως του ήλιου διαπερνά τα γυμνά κλαδιά των δέντρων και λιώνει αλύπητα όσα κομμάτια πάγου υπάρχουν ακόμα διάσπαρτα. Γιατί δεν είναι σκουπίδια αυτά που βλέπετε, είναι κομμάτια πάγου που επέζησαν από τον παγωμένο χείμαρρο των προηγούμενων ημερών:

Έχουμε τελικά πολύ από το ευλογημένο νερό. Αυτό είναι που κρατά ζωντανή την φύση, τους ανθρώπους και γενικά όλη την πλάση. Μακάρι πάντα να είναι έτσι. 

Μετά, συνεχίσαμε την κατάβαση του ποταμού λάκκο- λάκκο και είδαμε και αυτήν την εικόνα:

Ήδη έχει αρχίσει να πρασινίζει η όχθη. Και ο θόρυβος που κάνει το νερό είναι εκκωφαντικός. Όμως δυστυχώς δεν είναι κανείς άλλος εδώ για να τον ακούσει. Μόνοι μάρτυρες εμείς και για τόσο λίγο. Και όμως, το ορμητικό νερό σηματοδοτεί το τέλος μιας μακρόχρονης εποχής, του χειμώνα, και την αρχή μιας αρκετά σύντομης, της άνοιξης. Και δεν είναι κανείς εδώ να το 'μολογάει. Κι εμείς ακόμα, με λύπη στην καρδιά, μετά από λίγο εγκαταλείψαμε το υπέροχο αυτό μέρος, για να επιστρέψουμε στην ρουτίνα της καθημερινότητας, έχοντας την γλυκιά ανάμνηση της εμπειρίας μας στην ψυχή μας, προσπαθώντας να την κρατήσουμε ως την επόμενη φορά που θα επισκεφτούμε το χωριό. Τότε θα την αντικαταστήσουμε γιατί η Λάγκα θα μας προσφέρει απλόχερα μία άλλη. Δε συμφωνείτε; 

Και μ'αυτήν διαπίστωση σας αφήνω και σήμερα. Εις το επανιδείν φίλοι μου.