Καλησπέρα και σήμερα! Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά. Μαρτιάτικος ο καιρός σήμερα. Μια βροχή, μια ήλιο... τουλάχιστον η θερμοκρασία είναι καλή. Σήμερα θα ανοίξουμε άλλο ένα παράθυρο στο παρελθόν. Θα ασχοληθούμε λίγο με τα παλιά επαγγέλματα του τόπου μας. Αυτά που πλέον δεν υπάρχουν. Θα θυμηθούμε και θα μάθουμε για τον γεωργό, τον κυρατζή, τον μυλωνά, τον τσοπάνη, και τόσα άλλα που έχουν εκλείψει προ πολλού, ή που έχουν γίνει τόσο σπάνια πλέον, που πιστεύουμε ότι δεν θα ξαναδούμε. Και δεν έχουμε άδικο. Θα δούμε πρώτα- πρώτα τον κυρατζή ή αγωγιάτη:
Ο αγωγιάτης ή κυρατζής πραγματοποιούσε μεταφορές διαφόρων εμπορευμάτων, κρασιών (σε ασκιά), από ένα τόπο σε άλλο, διακινούσε ταξιδιώτες, γιατρούς για επίσκεψη σε ασθενείς, καθώς και κρατικούς λειτουργούς για την εκτέλεση υπηρεσίας. Το επάγγελμα αυτό εξασκούνταν στις χερσαίες μεταφορές. Η μετακίνηση των ανθρώπων και η διακίνηση των προϊόντων με τα ζώα ήταν ο κυρίαρχος τρόπος μεταφοράς μέχρις ότου να γενικευτεί η χρήση του κάρου και του φορτηγού αυτοκινήτου.
Για τις υπηρεσίες του ο αγωγιάτης έπαιρνε μια πληρωμή, που λεγόταν αγώι. Το αγώι κανονιζόταν με συμφωνία άλλοτε κατά διαδρομή και άλλοτε κατά μονάδα βάρους του εμπορεύματος που μεταφερόταν. Η αμοιβή του αγωγιάτη ήταν σχετικά καλή για εκείνα τα χρόνια, όμως η δουλειά ήταν δύσκολη και εξαντλητική.
Το επάγγελμα αυτό πρόσφερε πολύ καλές υπηρεσίες στην παραγωγή και στην κατανάλωση των γεωργικών προϊόντων, ενώ συγχρόνως εξασφάλιζε ένα πρόσθετο εισόδημα στον αγωγιάτη, που κατά κανόνα ήταν αγρότης.
Ένα τυπικό παράδειγμα κυρατζή που γύριζε από τόπο σε τόπο για να πουλήσει την πραμάτεια του.
Νομίζω ότι και σήμερα σας έφερα κάποια χρόνια πίσω, στον τρόπο που διεξάγονταν το εμπόριο. Ας το κρατήσουμε και αυτό στο νου μας. Γεια σας και εις το επανιδείν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου