1η ΜΑΡΤΙΟΥ-ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Καλησπέρα σας και σήμερα. Αποχαιρετήσαμε τον χειμώνα χθες και υποδεχτήκαμε με χαρά την άνοιξη. Μόνο στη φαντασία μας βέβαια, γιατί ο καιρός εξακολουθεί να είναι άσχημος. Απλά λίγο ανέβηκε η θερμοκρασία σήμερα. Δεν έχει το πολύ κρύο των προηγούμενων ημερών. Ελπίζω να βάλατε και τον Μάρτη σας, μην σας κάψει ο πολύς ο ήλιος που δεν βλέπουμε. Ίσως ο Μάρτης αποδειχτεί για άλλη μια φορά, γδάρτης και παλουκοκάφτης. Ίσως και όχι. Θα δούμε.
Τέτοιες μέρες σαν τη σημερινή ζήσαμε πολλές φέτος και δεν τελείωσαν ακόμα. Τέτοιες μέρες λοιπόν είναι να κάθεσαι μέσα στο σπίτι, κοντά στο τζάκι με μια κούπα καφέ στο χέρι και να ονειροπολείς. Και να αναπολείς. Σε μια τέτοια αναπόληση, μου ήρθε στο νου μια ιστορία λαγγιώτικη, που τώρα γελάμε όταν την ακούμε, αλλά τότε μόνο για γέλια δεν ήταν. Διαβάστε την λοιπόν:

Η   α ν ά π ο δ η!

Κάποτε ήταν ένα ζευγάρι. Μια μέρα η γυναίκα δεν επέστρεψε στο σπίτι μετά τη δουλειά στο χωράφι και ο σύζυγος αναρωτιόταν τι μπορεί να συνέβη. Τελικά, αφού δε φάνηκε ως το επόμενο πρωί, μαζεύτηκαν όλοι οι χωριανοί να πάνε να ψάξουν αν την βρουν. Μετά από ώρες μάταιης αναζήτησης, κάποιος έριξε την ιδέα ότι μπορεί να πνίγηκε στο ποτάμι, αφού θα παρασύρθηκε καθώς θα έσκυψε να πιεί νερό. Αμέσως όλοι οι χωριανοί άρχισαν να ακολουθούν το ποτάμι προσέχοντας που μπορεί να έχει σταματήσει η γυναίκα.

 Μόνο ο άντρας της πήρε το ποτάμι ανάποδα και άρχισε να ανηφορίζει.

-Μα τι κάνεις; Τον ρώτησαν. Τρελάθηκες;

-Εγώ όχι, τους απάντησε τότε αυτός. Εγώ ξέρω τι κάνω. Βλέπετε ήταν τόσο ανάποδη η μακαρίτισσα που μάλλον προς τα πάνω πήγε και όχι προς τα κάτω για να πνιγεί!

Ελπίζω να σας διασκέδασα και σήμερα αποκαλύπτοντας τον εσωτερικό κόσμο των συγχωριανών μας. Καλή συνέχεια να έχετε.